شعر

انگار که ریسمانی خیس است این صداهای متصل که می‌چکد هر بار بر خاکِ تفتیده
نیازی هم به انگار نیست و نه انکار
آن‌چه که هست دُرُست در برابرِ چشم‌ست.

به یاد بیاور آن رویا که در پیشانی مردگان طلوع خواهد کرد تو را که آمده ای تا گردن صبح بوسه زنی پیش از ذبح ای خون تراویده در تقلای بغض

این ترانه دوازده سال قبل اجرا شد که اکنون در پرتو اعتراضات جوانان شجاع ایرانی، معنا و مفهوم تازه‌ای یافته است: نهال پرآواز آینده، شکوفا به جشن بهاران است. می‌شنویم:

دوستداران جهل، ای که شما،همه چیزمان را گرفته‌اید، در دل‌های ما، هنوز، اندکی رحم باقی است، وای به روزگارتان به گاه شکست، اگر آن را نیز گرفته باشید از ما

ایران امروز به چه زبانی گریه می‌کند؟ عربی؟ فارسی؟ ترکی؟ کُردی یا بلوچی؟ اؤز قانینی هانسی آسفالتدان توپلاییر؟ کوردوستاندان؟ خوزستاندان؟ بلوچستاندان؟ ئەمرۆ چۆتە بن کام ئاڵا؟ ژن؟‌ ژیان؟ نان؟ ئازادی؟

شعری از شوکا حسینی در رثای مهسا (ژینا) امینی و خیزش بزرگ شهریور ۱۴۰۱ در ایران با شعار زن، زندگی، آزادی: تو مادر پسران این کوهستانی/حنجره‌ات خواهر تمام صداهاست/هر روز آواز بخوان

شعری از زهرا پورعزیزی درباره مهسا (ژینا) امینی و خیزش بزرگ شهریور ۱۴۰۱ در ایران با شعار زن، زندگی، آزادی

شعری تازه از اکبر ذوالقرنین، شاعر و ترانه سرای مقیم سوئد

چمدانم را بسته‌ام/به سفری که دیر یا زود فرا خواهد‌ رسید/هجرتی چون کاشته‌شدن/و چون بردمیدن/در هیئت گیاهی

در آخرین دقایق گنجشک دیوی که از محاصره‌ی بدنامی خسته بود به آسمان گفت لبخند را همیشه در افتادن پرندگان از درخت می‌دیدم

نمی‌دانم زندگی چند پاشنه پشت سرم چرخیده؟ نمی‌دانم در آستانه چند معبد چشم بودا را بسته‌ام و نیلوفرها را به تماشای نیل برده‌ام؟

تشدید را بزن/بزن بر گلوله هایی که شعر نمی دانند و بی هوا فرو می روند در نیزار/متنم منم تنم/بتنم بر تن این ژنده شعر فرو شده در چشم/بتنم بر متن های سرطان بر چشم تیز فرو شده در خون در بلاد درکه

همیشه جایی در جهان، خالی ست، حفره‌هایی که زخم به زخم عمیق تر می‌شوند. کدام‌اشان ژرف‌ترند؟، بازوان خالی از تو یا سفره‌ی خالی دست‌های پدر؟

به شرحی مختصر همیشه تازه آغاز دوستی ام با کلمات است در سطرهای ناتمام عادت دارم نفس بکشم وبپرم زود

من برای تو طور دیگری دل‌تنگم/دیر نیست از من وقت‌هایی /که شانه‌های توانایی داشتم/و می‌توانستم/در آن غروب‌های خونین‌تری را تاب بیاورم…

مکرر این‌ همه همهمه را چه می‌نامی؟ چیست که نام طولانی‌ترین اتفاق، رهایی‌ست تا به بند تو ببندم پا
ببندم به لبخند و چشم تا تو بگشایی دست، اجزای ملتزم به ضرورتت،همه یک‌جا جمع شده‌اند، می‌بینی؟

به آوای دارکوب در دل شرجی درختانی که مائیم رونده با ریشه‌های تارومار افتاده برخاسته سنگ شده با قطره‌هایی از گذشته که ‌می‌افتند بر سرماندر

در کابوسی که نیستم، زن هنوز زن است، درخت می‌شوم میان دو ویرگول، ماه را از خود عبور می‌دهم

«معارضه» سومین مجموعه شعر نگین فرهود است که نشر افراز در بهار ۱۴۰۱ روانه بازار کتاب کرده است. شعری از این مجموعه.

با خیالِ تخت، با تختِ کفش،گذر کردی، بر رنجِ دست‎بافتِ فرش. اما لَشِ تو هنوز، در تشتِ مسیِ نسوز؛ لب دوز مانده ام چه کنم؟