کیومرث پوراحمد: حاکمیت آرزو دارد ما بمیریم

به گزارش رادیو فردا انتشار یک فایل صوتی مربوط به سال ۱۳۹۸ از کیومرث پوراحمد، سینماگر سرشناس که به‌تازگی در ۷۴ سالگی گفته شد خودکشی کرده است، بازتاب گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی داشته است.

پوراحمد در این فایل صوتی که مربوط به یک جلسه عمومی در رشت در هفتادسالگی اوست، می‌گوید:

«عشق، نان شب و نفسم فیلمسازی است، همه زندگی برای من ابتدا فیلم‌ است و بعد جنبه‌های دیگر، ولی دیگر نمی‌توان فیلم ساخت و‌ شرایط به‌شدت بد شده است.»

او در ادامه می‌گوید:

«من در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ سالی یک فیلم می‌ساختم و اگر سه سال فیلمی نمی‌ساختم، ۱۲ قصه مجید ساختم که ۱۶ هفته پخش شد. اما الان هر پنج، شش یا هفت سال یک فیلم می‌سازم و نمی‌توان کار کرد.»

کیومرث پوراحمد در این فایل صوتی همچنین می‌گوید:

«این شرایط به‌خصوص برای نسل ما که پنج شش نفر هم بیشتر نیستیم وجود دارد و حاکمیت آرزو می‌کند که ما زودتر منقرض شویم، سکته کنیم و بمیریم. حتی جوانان هم اگر ذره‌ای مستقل باشند، حاکمیت دوست دارد آن‌ها هم تصادف کنند و بمیرند و موی دماغش نباشند.»

به‌گفتهٔ پوراحمد، «حاکمیت فیلم‌های بی‌خاصیت، کمدی شاخ‌پشمی، رحمان و فلان دوست دارد، هیچ علاقه‌ای به ذره‌ای تفکر و اندیشه نیست و دوست دارد تا ما منقرض و نابود شویم.»

کیومرث پوراحمد سینمای نامدار ایران چهارشنبه ۱۶ فروردین چشم از جهان فروبست. گفته شده که او خود را حلق‌آویز کرده. تصویری هم از پیکر حلق‌آویز شده جنازه او در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می شود. در این تصویر علائم شدید خون‌مردگی روی دستان پوراحمد قابل مشاهده است. در سال‌های اخیر، نام این کارگردان در پای بسیاری از بیانیه‌های اعتراضی هنرمندان سینما دیده می‌شد. ازجمله این موارد می‌توان به اعتراض به جان‌باختن بکتاش آبتین، نویسنده زندانی، سرکوب مردم معترض خوزستان در تابستان ۱۴۰۰، اعتراض به امضای سند همکاری ایران و چین، اعتراض به سانسور ادبیات و سینما و اعتراض به زندانی‌کردن فعالان محیط زیست اشاره کرد. پوراحمد همچنین جزو تحریم‌کنندگان جشنواره حکومتی فیلم فجر در پاسخ به رسکوب خونین قیام ملت ایران بود.

کانون کارگردانان سینمای ایران با انتشار بیانیه‌ای نوشته است که کیومرث پوراحمد کارگردانی معترض بود نه ناامید.

بیشتر بخوانید:

بانگ

«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته است.

شبکه های اجتماعی