ریچارد براتیگان: «آب و هوای سانفرانسیسکو» به ترجمه بهمن فرسی
اولین داستانی از ریچارد براتیگان که به فارسی ترجمه شد. آن هم به قلم بهمن فرسی، داستان‌نویس توانای ایران.
مجتبی زمانی: چرا مادام بوواری رمانی اخلاقی است؟
مادام بوواری بیش از آنکه روایتِ صرف بی‌اخلاقی‌های یک شخصیت داستانی باشد ترسیم‌گر و برملاکننده فضای غیراخلاقی جامعه است.
خوان خوزه آره‌اولا: «سوزنبان» به ترجمه رضا علامه‌زاده
این نویسنده برجسته مکزیکی در داستان‌هایش با چیره‌دستی طنز و تخیل و انتقاد اجتماعی را با هم ترکیب می‌کند.
بهروز شیدا – موجِ مرگِ دوست: «پیـِرمرد و دریاِ»ی همینگوی درآینه‌ی کتابِ «نظریه‌ی رمان» لوکاچ
رمانِ پیرمرد و دریا، نوشته‌ی ارنست همینگوی، صحنه‌ی نبرد انسان و طبیعت است؛ صحنه‌ی نبردِ انسان و زمان.
کازوئو ایشی‌گورو: آیا پژواک حس دارد؟ به ترجمه عباس شکری
اگر در پاییز ۱۹۷۹ مرا می‌دید، در تشخیص هویت‌ام، این‌که کیستم، کجایی‌ام یا از کدام قشر جامعه‌ام، چه‌بسا دچار مشکل می‌شدید. آن روزها ۲۴ ساله بودم. قیافه‌ام ژاپنی بود، ولی ادامه مطلب
توبیاس وولف: «بیداری» به ترجمه مرضیه ستوده
وقتی که کاملاً به خودمان تعلق داریم و با گشودن کتابی به دنیای ادبیات وارد می‌شویم، چه اتفاقی در ما می‌افتد؟ بیداری. “اولیس پشت به بندر کرد و از راهی ادامه مطلب