ادبیات غرب

بچه که بودم دلم پَر می‌زد برای یک گنجه‌کبوتر. همه‌ی زندگی اندازه‌ی آن چیزی نخواسته‌ام. ولی تا نُه سالَم نشد پدر پولِ خریدِ الوار را گردن نگرفت.

در ناحیه ما گاو نر کمیاب است. علفزارى براى چریدن یا زمینى براى شخم زدن وجود ندارد: فقط درخت میوه کاشته مى‌شود و خاک قطعه هاى کوچک زمین هم آن قدر سخت است که براى شکستن آن از کلنگ استفاده مى ‏شود.

یادم نمی‌آید با اطمینان بگویم اولین بار کِی بود که از وجودش آگاه شدم. اما اگر اشتباه نکنم بعد از ظهر یک روز زمستانی بود در یک تراموا که از محله‌ای شلوغ می‌گذشت.

بسیاری از جوانان عشق‌ورزی‌شان در تعریف عشق نمی‌گنجد. همان‌ها هم خیلی زود تسلیم ظاهر و تن یکدیگر می‌شوند و به‌راحتی تنهایی و خلوت‌‌شان را رها می‌کنند.

آدم بعد از ۳۰ سال دوری از لبنان به زادگاهش برمی‌گردد. روایتی از ۱۶ روز اقامت او در موطن‌اش.

اولین داستانی از ریچارد براتیگان که به فارسی ترجمه شد. آن هم به قلم بهمن فرسی، داستان‌نویس توانای ایران.

به مناسبت صدمین سال تولد آنه‌ماری شوارتسنباخ، نویسنده، محقق، جهانگرد و هنرمندِ عکاس سوئیسی‌ آثار او دگربار در کشورهای غربی منتشر شد و نامش بر

فارسی: ع. بهرامی یکى از کشیش ‏هاى فرقه یونیتاریسم۱ که شنیده بود رفته ‏ام پیش ماهاریشى ماهش۲، پیرو مرادِ بیتل ‏ها و داناون و میافارو،