کلمات،
هراسان و گریزانند
انگار،
از پای چوبه‌های دار
گریخته باشند
شاید هم
احساس می‌کنند
که تحت تعقیب‌اند
کلمات،
بی قرارند
انگار،
از وقوع حادثه‌ای
خبر دارند
شاید که بی قراری من
بی قرارشان کردست
کلمات،
خود را به دست باد
می‌سپارند
مرا به دست سکوت
آخر چه مرگشان است
که در هیچ قالبی نمی‌گنجند؟
(عسگر آهنین/ ۲۹ آوریل ۲۰۲۴)
از همین شاعر:
عسگر آهنین: طلوع رنگین کمان‌ها
