محسن جعفری‌راد، نویسنده و منتقد سینما بعد از آزادی از زندان «خودکشی» کرد

محسن جعفری‌راد، نویسنده و منتقد سینما

محسن جعفری‌راد، نویسنده و منتقد سینما یکشنبه ۱۸ دی بعد از آزادی از زندان در منزلش در کرج درگذشت. همکاران او در شبکه‌های اجتماعی نوشته‌‌اند جعفری‌راد با خوردن تعدادی قرص در سی و شش سالگی خودکشی کرده است.  او چند هفته پیش در جریان ناآرامی‌های کرج، هنگام رفتن به خانه‌اش دستگیر شد و وقتی که توانست پس از حدود دو هفته سرانجام هویت و حرفه‌اش را توضیح دهد و معلوم شد در تظاهرات حضور نداشته، آزاد شد.

در روزهای گذشته خبرهایی از خودکشی زندانیان بعد از آزادی منتشر شده است. این احتمال در حد یک شایعه وجود دارد که به گروهی از زندانیان داروهایی با نیمه عمر بالا و با دوز کشنده خورانده یا تزریق می‌شود که آن‌ها را به یک مرگ خاموش یا به سمت خودکشی سوق می‌دهد. پزشکان ایرانی به طور مستقل در حال تحقیق در این زمینه هستند. برای روشن شدن حقیقت ضروری است که خانواده‌ها درباره نحوه مرگ و علائم بالینی این گروه از زندانیان خبررسانی کنند.

 جعفری راد، متولد سال ۱۳۶۵ و اهل رودسر در استان گیلان، کارشناسی ارشد سینما و فارغ‌التحصیل کارشناسی معماری بود که سال‌ها در نشریات و مجلات معتبر سینمایی قلم زد. عمده فعالیت او در مجله فیلم امروز انجام شد.

جعفری‌راد، فیلمسازی را از سال ۸۷ و از انجمن سینمای جوان لاهیجان آغاز کرد.

او همزمان به عنوان خبرنگار، روزنامه‌نگار و منتقد در رشته‌های جامعه شناسی، سینما و ادبیات فعالیت داشت. همکاری با بیش از بیست نشریه عمومی و تخصصی از جمله همشهری، شرق، اعتماد، جام جم، فرهیختگان، گیلان امروز، همدلی، نوآوران، صبا، سینما؛ و ماهنامه‌ها و هفته‌نامه‌های تخصصی مانند فیلم، تجربه، چلچراغ و … از جمله این فعالیت‌هاست.

او از سال ۱۳۸۷ ساخت فیلم‌های کوتاه داستانی و مستند را آغاز کرد و با انجمن سینمای جوانان ایران دفاتر لاهیجان، رشت، چالوس، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، خانه مستند همکاری داشت. ساخت مستندهای «رنج زیر پوست»، «سایه‌های سبز» از مجموعه مستند یکی از ما» و فیلم کوتاه داستانی «فقط مه واقعی است» به تهیه‌کنندگی رامبد جوان از دیگر فعالیت‌های او به شمار می‌رود.

جعفری‌راد همچنین به تدریس سینما در دانشکده‌ها و مؤسسه‌های خصوصی و انجمن سینمای جوانان ایران نیز می‌پرداخت.

بانگ

«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته است.

شبکه های اجتماعی