همسر علی اسداللهی می‌گوید این شاعر زندانی را کتک زده‌اند و ممنوع‌الملاقاتش کرده‌اند

علی اسدالهی (اسداللهی)

مونا رشیدی، همسر علی اسداللهی یکشنبه ۱۸ دی با انتشار پیامی در توییتر اعلام کرد که این شاعر زندانی و منشی کانون نویسندگان ایران را مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند و هم‌اکنون هم ممنوع‌الملاقات است. رشیدی نوشت:

«با توجه به خبرهایی که از داخل بازداشتگاه یک الف سپاه به ما رسیده، همسرم، علی اسداللهی در بازداشت مورد ضرب و شتم قرار گرفته».

و در ادامه یادآوری کرد:

 «از تاریخ وقوع این حادثه اطلاعی ندارم و نمی‌دانم در روزهای ابتدائی بازداشت اتفاق افتاده و یا در حین بازجویی و روزهای اخیر. تماس‌ها به شدت تحت کنترل‌ست. دیروز هم فهمیدیم ممنوع‌الملاقات است.»

علی اسداللهی، متولد ۱۳۶۶، نویسنده، شاعر، مترجم و عضو کانون نویسندگان ایران است. از او تا کنون شش کتاب شعر با نام‌های «الف تا ی» (انتشارات آهنگ دیگر ۱۳۸۸)، «چشم به راه ابریشم» (انتشارات نگاه ۱۳۹۰)، «پنی‌سیلین» (نشر ناممکن ۱۳۹۲)، «بن‌بست فرشته» (نشر منجنیق ۱۳۹۶)، منظومهٔ لالکی» (نشر میدان ۱۳۹۷)، «هشت نامه و سه شعر» (نشر پوئتیکا ۱۳۹۹) منتشر شده است. مجموعه عکس «پنج و هفت-شصت و هشت» (نشر پروبلماتیکا ۱۳۹۶) -با موضوع بررسی کرونولوژیک دیوارنوشته‌های باقی‌مانده از سال‌ها ۵۷ تا ۶۸- دیگر کتاب اوست. اسدالهی شعرها و ترجمه‌های خود را در شماری از فصل‌نامه‌های ادبی ایالات متحده مانند Hayden’s Ferry Review و Roanoke Review و Palaver Journal و The Writing Disorder ارائه کرده است.

او تا پیش از بازداشت مشغول آماده‌سازی پایان‌نامهٔ کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی خود در دانشگاه تهران بود.

اسداللهی به غیر از شعر مدرن ایران و جهان، با ادبیات کلاسیک فارسی و فنون ترانه‌نویسی نیز آشناست، و ترانه‌های «یاد آر» با صدای محسن نامجو و «راهت ادامه دارد» به آواز حسین رنگچی، از آثار او در این زمینه است.

مأموران امنیتی سایت علی اسداللهی را از دسترس خارج کرده‌اند.

ثمین چراغی، وکیل علی اسداللهی ۱۵ دی نوشته بود حتی خود موکلش هم نمی‌دانست در کجا زندانی است. علی اسداللهی آخرین بار ۲۹ آذر ماه توانسته بود در یک تماس تلفنی کوتاه با همسرش صحبت کند و پس از آن ماموران امنیتی در زندان مانع تماس تلفنی او شده‌‌اند.

در همین زمینه:

کانون نویسندگان ایران: از علی اسداللهی هیچ خبری در دست نیست

بانگ

«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته است.

شبکه های اجتماعی