پرتو نوری علا: متولد تهران است و کارنامه‌ی هنری‌اش از نویسندگی، شاعری، نقد و بازیگری را دربرمی‌گیرد. سال ۱۳۴۹، در رشته فلسفه و روان‌شناسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شده است و از دانشگاه علامه طباطبایی موفق به اخذ فوق الیسانس در رشته مدیریت خدمات اجتماعی شده است. در سال ۵۷، در دانشگاه هنرهای زیبای تهران به عنوان مدرس نیمه وقت فلسفه درس داده است. در سال ۱۳۶۲، به همراه سیما کوبان و منیر رامین‌فر-بیضایی، پایه‌گذار اولین انتشارات زنان است با نام انتشارات و کتابفروشی «دماوند» که سه سال بیشتر دوام نیاورد و به تعطیلی کشانده شد. او از دهه ۷۰ میلادی نقد ادبی نوشته است و منتقد برگزیده سال ۱۹۹۴ از سوی داوران ادبی نشر باران سوئد است.
برخی از کتاب‌های او:
مجموعه شعرهای: سهمی از سال‌ها، از چشم باد، زمینم دیگر شد، سلسله بر دست در برج اقبال، از دار تا بهار، چهار رویش (به دو زبان فارسی و انگلیسی).
در نقد: دو نقد- هنر و آگاهی (در سینما و ادبیات)
مجموعه داستان: مثل من – روایت مانا
نمایشنامه: فردای میهن
با خیالِ تخت، با تختِ کفش،
گذر کردی، بر رنجِ دست‌بافتِ فرش.
اما لَشِ تو هنوز، در تشتِ مسیِ نسوز؛
لب‌دوز مانده‌ام چه کنم؟
بسوزانم‌ات؟
خاکسترت می‌ماند روی دستم
به باد بسپارم تا راهِ نفسم سد کنی؟
از پاشیدن زَهرَت در دریا نگو
آن آبِ آبیِ عظیمِ عمیق؛
حتی بطرز رقیق
ماهی‌ها و میگوها و سگ ماهی‌ها
حتی من، تو؛ مثلا اَشرف شَرف
مسموم می‌کُند تمام را، ای بی‌شرف!
نه، چال کردن در باغچه نیز
فراموشی نمی‌آورد؛
می‌روُئی، می‌پیچی، می‌خزی
دیوار و بالکن و پله‌ها
خزه‌پوش و لَجن‌مال می‌شوند.
با بوی سوختگی، خاکستر و باد…
با چرنده، با خزنده
که صدا دارد مثل درنده
با نَشتِ آب، سراب
با هرچه می‌خواهی، برو!
فقط برو
که خاطره‌ات حتی نام دیگر جهنم است.
