قطعه «ماهگرفتگی» اثر مهبد شفیعنژاد، با ترکیب هوشمندانه‌ای از صداهای طبیعت (جیرجیرک‌ها) و افکت‌های الکترونیک آغاز می‌شود و بلافاصله در هارمونی غربی (ر مینور) فضایی تاریک و تأمل‌برانگیز خلق می‌کند. آهنگساز با به‌کارگیری مدولاسیون‌های پی‌درپی، کوردهای ماژور و سون، و صداهای محیطی (عوعوی سگ‌ها، باز شدن در) سفر موسیقایی پویایی را طراحی کرده است. این تغییرات هارمونیک و صوتی، به‌گونه‌ای تنظیم شده‌اند که همزمان هم بازتاب‌دهنده‌ی احساسات درونی آهنگساز هستند و هم تصویری بیرونی از پدیده‌ی ماهگرفتگی ارائه می‌دهند.
ویژگی‌های هنری و تفسیرپذیری
شفیعنژاد در این اثر، با حفظ ماهیت انتزاعی موسیقی، موفق شده فضایی چندلایه و تفسیرپذیر بیافریند. اگرچه عنوان قطعه به پدیده‌ای طبیعی اشاره دارد، اما ساختار آن امکان برداشت‌های متنوع سیاسی، اجتماعی و روان‌شناختی را نیز فراهم می‌کند. حرکت از هارمونی ر مینور به ر دیز مینور، عمق بیشتری به احساسات قطعه بخشیده و شنونده را به سفری از تاریکی به سوی ابعاد پیچیده‌تر عاطفی می‌برد. این ویژگی‌ها اثر را به تجربه‌ای همزمان شخصی و جهانی تبدیل می‌کند.
جمع‌بندی و ارزش هنری
«ماهگرفتگی» نمونه‌ای برجسته از تصویرسازی و بیانگری در موسیقی معاصر است که مرزهای میان موسیقی توصیفی و انتزاعی را درمی‌نوردد. شفیعنژاد با مهارت کامل، هم بیانگر احساسات فردی خود بوده و هم فضایی برای مشارکت خلاقانه‌ی شنونده در خلق معنا فراهم آورده است. این اثر نه‌تنها بازتابی از یک پدیده‌ی طبیعی، که ترجمه‌ی موسیقایی تجربه‌ی انسانی از مواجهه با تاریکی و گذار از آن است.
