بانگ - نوا
۲۵ شهریور ۱۴۰۳
این کتاب مجموعه‌ای از اسطوره، تاریخ و گزارشی از واقعیت‌های قیام ژیناست.
حالا یک سال از نبودنِ تو می‌گذرد، و ما یک‌سال جلوتر رفته‌ایم، نزدیک‌تر به آزادی… و این را مدیونِ تو هستیم ژینا گیان!
بانگ هم‌گام با مردم به جنبش آزادیخوانه مردم ایران متعهد است. زیر عنوان «زن، زندگی آزادی» در دوسیه‌ای، گزیده‌ای از برخی مطالب این روزهای پرتب و تاب را می‌خوانید. این دوسیه همچنان ادامه دارد.
عکس یک زن جوان، مهسا امینی، بیهوش بر تخت بیمارستان است که سیلی از آثار باسمه‌ای در اینترنت به راه انداخته، هر کدام به شکلی در اعلام همبستگی با قربانی و یا ابراز انزجار نسبت به رژیم ایران.
به گزارش خبرگزاری هرانا، الهه محمدی، خبرنگار بازداشتی بعد از شش ماه که از دستگیری او می‌گذرد همچنان در زندان قرچک ورامین در بازداشت و بلاتکلیفی به سر می‌برد.
گروهی از عکاسان خبری ایران مقیم خارج از کشور عکسی از خانواده مهسا امینی در بیمارستان را به عنوان عکس سال ۱۴۰۱ انتخاب کردند. این عکس را نیلوفر حامدی، خبرنگار زندانی گرفته است.
هر شب شب می‌شد وُ ماه می‌آمد وُ می‌رفت. هر روز روز می‌شد وُ خورشید می‌آمد وُ می‌رفت. آدم‌ها اغلب سایه‌های کمرنگ، کوتاه یا بلند داشتند و پشت پرده‌ها سایه‌وار زیر نور خورشید در رفت وُ آمد بودند. شهر سوت و کور، درخت‌ها به زردی گرفتار شده بودند. گنجشک‌ها که تا همین چند روز پیش لای برگ‌ها خودشان را پنهان می‌کردند و آواز می‌خواندند، یکباره از بی‌برگی بی‌پناه شدند و صدای‌شان دیگر به گوش نمی‌رسید.
فرشاد رستمی، نوازنده کمانچه و قیچک، تنظیم‌‌کننده و آهنگساز، متولد ۲۲ بهمن ۱۳۵۰ در شهر قصرشیرین استان کرمانشاه است. او همراه با اتابکی و نوید شاه بیکی نماهنگ «غریب» را در واکنش به قتل مسها (ژینا) امینی درباره غربت کردها در تهران ساخته بود:
این ترانه دوازده سال قبل اجرا شد که اکنون در پرتو اعتراضات جوانان شجاع ایرانی، معنا و مفهوم تازه‌ای یافته است: نهال پرآواز آینده، شکوفا به جشن بهاران است. می‌شنویم:
شعری از روزبه کمالی،حدیثِ ژینا و همرازها و روشناهایِ خیابان با صدا و اجرای شاعر
تمام دختران خودکشی کرده‌اند/تمام مادران اعتراف کرده‌اند/تمام پیراهن‌ها به دروغ سیاه شده‌اند/تمام اشکها شادی در خون است/ما تمام قد دروغگویان تاریخیم /ما مادر زاده نشدیم /مهسا نیکا سارینا حدیث مینو هَدیه حنانه هاجر غزاله
شاعران آمریکایی به همتاهای ایرانی خود که پشت میله‌های زندان‌های جمهوری اسلامی‌اند نوشته‌اند: ما شما را می‌بینیم، به شما اهمیت می‌دهیم و در کنار شما هستیم و می‌خواهیم در آینده آثار شما را بخوانیم.
امید، داستان عدم قطعیت است. داستانِ کنار آمدن با خطرِ آگاهی نداشتن از چیزی که پیش خواهد آمد در نتیجه به نحوه هراس انگیزی پرزحمت‌تر از ناامیدی و البته بی‌اندازه با ثمرتر است.
این شعر تقدیم به”قیامت دخترانِ ایران”مهسا نیکا سارینا و… و به پسرانِ آزادی ایران به مادرانِ دادخواه و جان باختگانِ آبانِ۱۳۹۸ و مرگ دلخراش مادری بنام آذرِ میرزاپور زهابی پرستاری خودسرپرست که چهار فرزند داشت و در آبان ۹۸ مستقیم به قلب او شلیک کردند.
روزنامه شرق می‌نویسد بیش از یکصد تن از هنرمندان سینما و تئاتر و موسیقی در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی» بازداشت یا ممنوع‌الخرئج شده‌اند. شمار ممنوع‌الکارها معلوم نیست.
انجمن قلم آمریکا در بیانیه‌‌‌ای اعلام کرد جمهوری اسلامی ایران با نقض گستاخانه حقوق بشر از جمله آزار و شکنجه سیستماتیک در حبس، همراه با صدور احکام سریع و خشن، جان نویسندگان را در معرض خطر جدی قرار داده است.
اگر در شعر، ارتباط شاعر با بیرون گسسته است و حرف‌های شاعر گویای این گریز به درون و این گسستگی است، در «سروده‌های خیابانی» حسن حسام سعی بر ارتباط و فراروی به بیرون است. حتی می‌‌توان گفت این مردم‌اند که دلیل سرودن‌اند.
می‌دانید چند موج دیگر مانده به سَر رفتن جهان؟ موج‌هایی که پیش بیایند و پس بروند و جنبشی شوند که برخاک، یکسان می‌زنند… زن و مرد! یک یک! برای زن، زندگی، آزادی.
ماموران امنیتی خیابان‌ها را ناامن کرده‌اند،آن‌ها به سوی هرکسی که ذهنی روشن دارد شلیک می‌کنند،گویا چراغ خیابان کافی نیست،ستاره‌های آسمان را هم نشانه می‌روند
کانون نویسندگان اسامی این شاعران و نویسندگان را تأیید و اعلام کرده است. اتهام بسیاری از بازداشت‌شدگان اعلام نشده و بسیاری از آن‌ها از حق برخورداری از وکیل بی‌بهره مانده‌اند.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.