بانگ - نوا
سالگرد قتل حکومتی آرمیتا گراوند – حسن حسام: او زنده است
انبوه خلق به اندوه، درخلوتِ شبانه خاموش، خواندند تلخ‌تر از تلخ، زیبا بود، این قناریِ خوش‌خوان، چون خواب‌های طلایی، زیبا بود! همسانِ بی‌قراری مهسا بود
۷ آبان ۱۴۰۳
انبوه خلق به اندوه، درخلوتِ شبانه خاموش، خواندند تلخ‌تر از تلخ، زیبا بود، این قناریِ خوش‌خوان، چون خواب‌های طلایی، زیبا بود! همسانِ بی‌قراری مهسا بود
«باران می‌بارد» نوشته حسن حسام به تحقیق اولین داستانی است که در ادبیات معاصر ایران بعد از انقلاب درباره کابوس قتل عام زندانیان سیاسی نوشته شده است. نقطه صفر کابوسی است که نه در ۶۷ که در سال ۶۰ آغاز شد. چشم‌انداز ادامه این راه چیست؟ با حسن حسام گفت‌وگویی کرده‌ام.
شعری خطابی از حسن حسام برای یادآوری آنان که هنوز به صندوق‌های رأی در جمهوری اسلامی چشم امید دوخته‌اند….
شعری از حسن حسام با توجه ویژه به غوغای «مادر قمی» و بحث «سلیطه».
شعری از حسن حسام، بایاد دو سرو قامتِ مقتول : محمد قباد لو، فرهاد سلیمی
شبِ دراز به حافظ دلا پیام رسان/که فال باز کند صبح را غزل‌خوانان/چه مرگ‌زاست شب هول در سیه‌کاری/جوان‌کُش‌ست و جهانی ز جور او گریان
با یاد هزاران کودک قتل‌عام شده در غزه.
این برنامه ۴ نوامبر/۱۳ آبان سال جاری در یک فضای کاملاً حرفه‌ای و با سازماندهی خوب و پذیرایی آبرومند از مهمانان و مخاطبان و علاقمندان به شعر متعهد فارسی برگزار شد.
با شعار «زن، زندگی، آزادی» و برای «انقلاب ایران» در زوریخ، شماری از شاعران ایرانی در تبعید شب شعر برگزار می‌کنند.
کانون در جریان قیام در چه وضعیتی قرار داشت و هم‌اکنون با توجه به بالا گرفتن سرکوب‌ها در چه وضعی قرار دارد؟ بیانیه‌های کانون تا چه حد موثر بودند؟ کانون نویسندگان ایران در تبعید که نویسندگان آزادیخواه تبعیدی را زیر سقف خود گرد آورده و همچنین نویسندگان و شاعران تبعیدی در خارج از ایران چه تلاش‌هایی برای شکستن سانسور و رساتر شدن صدای خواسته‌های ملت انجام دادند؟
از آزادیم در هراسی، چون خفاش از آفتاب! به هفت بند گرانم می‌بندی، باز هم در ترسی! آواز می‌خوانم می‌ترسی! از خنده‌ی جوانم، وَ گیسوان افشانم می‌ترسی
طناب سر افکنده گفت: طعنه می‌زنید چرا، بافتند مرا ، بافتند، با دستانِ سربازانِ امام زمان، از الیاف آیات الهی، آنگاه مرگ، پیروز و مست، هماوازِ طناب، میدان گرفت: و روحِ مرا در طناب تنیدند تا پهلوان‌کُش شود
کارگاه شعر و قصه فرانکفورت و کانون فرهنگی – هنری اندیشکده فرانکفورت – ماین از این برنامه یک گزارش ویدیویی تهیه کرده که در ادامه می‌بینید:
مهم‌ترین موضوع شب داستانخوانی و شعرخوانی حسام با شعر «رنگین کمان» و داستان «باران می‌بارد» دادخواهی در گستره چهل سال حاکمیت جمهوری اسلامی‌ست.
احیا، در داستان حسن حسام زنی است که تا چشم گشوده در زندگی جز بیچارگی و فلاکت خیری از دنیا ندیده و اکنون بیمار و رو به مرگ زیر لحاف کهنه و مندرسی در زیرزمین خانه‌ای که برای دوازده سال در آن کلفتی می‌کرده، با پاها و دست های ورم کرده خوابیده و روزهای زندگی‌اش را به یاد می‌آورد.
در رواق مساجد/در بقعه‌ها/در گورستان‌های نوساز/و در غَسال‌خانه‌ها/سوره یاسین و القرآن الحکیم می‌خواندند/عمامه‌ها، عمامه‌ها/سفید و سیاه،/یکسر طناب دار شدند
شعر حسن حسام برای مجید رضا رهنورد، پهلوان خراسانی در چهلم او به شکل چند رسانه‌ای در بانگ نوا همراه با صدا و اجرای شاعر در گفت‌وگو با مرگ.
ایرانیان همزمان با زادروز کیان با تجمع در ده‌ها شهر جهان یاد و خاطره او را گرامی داشتند. روایت قتل او بر لحظه‌ای متمرکز است که خانواده کیان پیرفلک از ترس ربوده شدن پیکر او توسط نیروهای امنیتی، تصمیم گرفتند در شب حادثه از انتقال او به سردخانه خودداری کنند.
شب بود. اولین شب بعد از در خاک شدن‌ات. شهر مثل یک فرشته با دو بال سفید که کارمند سازمان زندان‌ها با کمر سفت و مردی معیوب از مقعد به او تجاوز کرده باشد، به خود می‌پیچید و می‌نالید و می‌گریست.
طناب گفت: به مادر بگو ببخشاید مامورم و معذور! محسن گفت: چرا من ؟! طناب گفت:برای عبرت دیگران
شور که در واژه‌ها می‌افتد، دیگر نمی‌توان جلویش را گرفت هم‌چون خیزش مردم در خیابان‌های ایران. «سروده‌های خیابانی» حسن حسام در این بستر شکل گرفته است.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.