رویدادهای فرهنگی و هنری
صفآرایی نیروهای سرکوبگر امنیتی و جلوگیری از برگزاری مراسم بزرگداشت محمد مختاری و محمدجعفر پوینده
کانون نویسندگان ایران در سالگرد قتل این دو زنده یاد بیانیه ای منتشر کرده است:
۱۶ آذر ۱۴۰۳
کانون نویسندگان ایران در سالگرد قتل این دو زنده یاد بیانیه ای منتشر کرده است:
دختران آزاده
برای آزادی به گونهای دیگر کمر بستهاند:
مُشتهای نازکاشان پُر از توفان است
و خشمِ آگاهاشان پُر از رُستم
آوای شیپور طنینی سرد و شکافنده داشت مثل ضربهی شمشیر، که فضا و فاصله و دیوار را میشکافت و مثل دَمی سرد، دلواپسی میآورد. نوای شیپورزن حزین بود و انگار مردهای را صدا میزد که تنها در جایی دور، به انتظاری بیهوده خوابیده است.
فرهنگ کسرایی در برابر ناهنجاریهای سیاسی و فشار و سانسور بیتفاوت نبود و علیرغم اینکه هرگز پناهندهی سیاسی نبود، پای ثابت در امضای بیانیههای اعتراضی هنرمندان تبعیدی در اعتراض به این فشارها بود.
عدهای از مخاطبان و تحلیلگران آثار کافکا را واقعیتگریز و یا به عبارتی غیر واقعی میدانند، در حالیکه جهان معماگونهی کافکا ریشهی عمیقی در درک او از واقعیت و جراحی انسان محسور در این واقعیت دارد.
ژوان ناهید، همکار داستاننویس و بازیگر ما اعلام کرده است که برای هنرجویانی که مایلاند به صحنههای تئاتر در آمریکا راه پیدا کنند و به یک معنا به طور حرفهای وارد دنیای تئاتر شوند یک دوره آنلاین بازیگری برگزار میکند.
این صدایِ تازیانهیِ خداوند است
بر تنِ نحیفِ زنِ لوط در سُدوم
بر خاکِ زندهبهگورِ کنیزی در پِترا
بر شرمگاهِ دخترانِ باکره در مکّه…
توصیه من: دوستتان چت جی پی تی را به عنوان وسیلهای برای به پرسش گرفتن متنتان به کار ببرید. باعث میشود که جسارتها، انتخابها و موضعگیریهایتان را تایید یا لغو کنید.
ین کتاب مجموعهای است از جستارها که با جستاری به یاد شاهرخ مسکوب آغاز میشود و در جستارهای دیگر به میهن ایرانی و ادب و زبان فارسی و نیز ادبیات معاصر ایران پرداخته شده است.
شروع قوی، شخصیتپردازی دقیق، استفاده مناسب از میزانسن و لحظات اوجگیری از نقاط قوت نمایش است. نویسنده در ادامه، برخی ضعفهای ساختاری مانند عدم انسجام در روایت و پایانبندی نامناسب را هم یادآوری میکند.
برگرد به آن شکوفهٔ تاریک برگرد، ببین میانِ پری ایستادی که پیشتر بازویی شکسته بود. به سرما برگرد.
باز هم بپرس
از حافظه خونی تیرکها
از بوتههای باران خورده عصیان-
که خوابِ پر خون شقیقه میبینند
در این نوشته من خواهم کوشید نشان دهم که نقطه (.) بسان یکی از شناختهشدهترین نشانههای سجاوندی، پندار هیچی یا نیستی، به مفهوم تصویری خیالین از وضعیتی پوچ در جهان را در بر دارد.
تنها امیدم این است
روزی دست در دست هم، همهباهم
یک تن شویم و چون آرش
جانمان را تیری کنیم در کمانِ تنمان
و تمامی مرزها را از این جهانِ گرسنهی خونین
پاک کنیم
این اثر منحصربهفرد، با شجاعتی ستودنی در نمایش صادقانه و بیپرده لحظات ساده اما باشکوه زندگی، بیننده را با بنیادیترین دغدغههای انسانی همچون تنهایی، عشق و مرگ روبرو میکند.
توی یک پارکینگ زیرزمینی تنگ، پشت فرمان نشستهام و به نقاشی زن برهنه در بروشور نگاه میکنم. روی سینهها و شکمش سه دایره بنفش کشیدهاند و هر دایره را با فلش به یک ابر توضیحات وصل کردهاند. لای بروشور جواب آزمایشم است؛ جواب آزمایشی که امیدوار بودم منفی باشد، اما نبود.
و اما تجربهی شخصی من و اعتقادم در مورد سانسور در ایران مرا یاد این مصرع میاندازد: «آنچه همه خوبان دارند، تو تنها داری!» من سانسور میکنم، تو سانسور میکنی، او سانسور میکند.
«ترانه سردیاری» با کلماتی بسیار روشن و ساده تصویری از دخترانی برابر تو میگذارد که با آغاز جنبش زن زندگی آزادی، بارها عکسی از آنها را با یک چشم تیرخورده دیدهای یا از آنها شنیدهای و خواندهای: «تو با همین یک چشم/ زیباترین زادهی سرزمینِ منی.»
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربهها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنیپور و حسین نوشآذر اداره میشود.