رویدادهای فرهنگی و هنری

محمد مهدی اسماعیلی با ۱۸۱ رای موافق و ۲۸ رای مخالف به وزارت ارشاد اسلامی منصوب شد.

مسعود حسینی، عکاس خبرنگار افغانستانی و برنده جایزه پولیترز (+) در مصاحبه با دویچلندفونک می‌گوید طالبان موفق شده رسانه‌های غربی را فریب دهد.   

دانشگاه استنفورد در سه روز پیاپی از جمعه ۲۷ تا یکشنبه ۲۹ اوت نمایش چهارراه نوشته و ساخته بهرام بیضایی را برای همگان در کانال یوتیوب دانشگاه استفورد به نمایش می‌‌گذارد.

همزمان با آغاز بررسی صلاحیت‌های وزیران پیشنهادی رئیسی در مجلس شورای اسلامی، ۲۴ صنف سینمای ایران با انتشار بیانیه‌ای خطاب به محمدمهدی اسماعیلی از برنامه‌های او ابراز تاسف کردند.

نویسنده رمان‌های «بادبادک‌باز» و «هزار خورشید تابان» این پرسش را در برابر دولت آمریکا قرار داده است:«چه کسی از مردان، زنان و کودکانی که پشت سر جا مانده‌اند حفاظت می‌کند؟»

صدای مقاومت هنرمندان ایرانی هنوز شنیده می‌شود. خانه تئاتر خطاب به محمد مهدی اسماعیلی: مُرده را اعدام نمی‌کنند، چیزی برای از دست دادن نداریم.

نه! نه! و هزاران بار نه! نه به این حکومت و نه به این قانون اساسی و نه به همه آنانی که فکر می‌کنند دیگران ابله و نادان هستند و باید توسط آنان «ارشاد» شوند.

هیات مرگ مدت‌هاست که دیگر سرش را نمی‌دزدد. و البته «هیات مرگ» به یکی‌ دو نام محدود نمی‌شود. ماشینی است بس بزرگ که تنها کارکردِ دقیق و موثرش کشتن مردم است: ماشین کشتاری تمام‌وقت با بازدهیِ بالا.

سهیل سنجر مدیر مسئول هشت صبح: «بی جهت به آمریکا دل بسته بودیم. در شوک هستیم. فقط امید داریم یک فاجعه انسانی رخ ندهد. مسئولیت با غنی است که افغانستان بدون مقاومت به دست طالبان افتاد.»

صفدر تقی‌زاده، مترجم و نویسنده توانا بعد از تحمل یک دوره بیماری در هشتاد و نه سالگی در آمریکا درگذشت. او در کنار نجف دریابندری

نمایش تازه‌ای از نیلوفر بیضایی با نام «بازی در بازی» در تماشاخانه گالوس فرانکفورت آلمان روی صحنه رفت. این نمایش ارجاعاتی هم به رمان «عقل آبی» شهرنوش پارسی‌پور دارد. موضوع این نمایش رابطه بین زن و مرد و مسأله قدرت است.

محمد مهدی اسماعیلی فقط در حد یک مهره است در یک شبکه مافیایی که بر فرهنگ و هنر کشور تسلط پیدا کرده و سلطه‌اش را هم سال‌هاست تثبیت کرده است. مثل یک کتاب باز با محتوای مبتذل که از همان صفحه اول، آخرش معلوم است.

انتخاب فردی مثل محمد مهدی اسماعیلی به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نشاندهنده نوع نگاه علی خامنه‌ای به مقوله فرهنگ و هنر نیز هست. مهم‌ترین دستاورد و «تخصص» اسماعیلی این بوده که بر «منظومه فکری رهبری» تسلط دارد.

انتظار می‌رود در دوران رئیسی سویه ارشادی و تجویزی وزارت ارشاد اسلامی برجسته‌تر و نمایان‌تر شود.

بیستمین شماره نشریه ادبی «آوای تبعید» زیر نظر اسد سیف توسط نشر پیام در آلمان منتشر شد. بخشی از این شماره زیر نظر افشین بابازاده به یدالله رویایی اختصاص دارد.

دادستانی استکهلم در کیفرخواست خود علیه حمید نوری دو اتهام «نقض حقوق بین‌الملل، جنایت آشکار» و «قتل» را برای این مقام وقت قوه قضاییه جمهوری اسلامی ذکر کرده است.

نشر باران در سوئد منتشر کرد: «برزخ» نوشته شهرنوش پارسی‌پور. داستانی درباره رویارویی فرد با حقیقت زندگی خود در عالم برزخ، پس از مرگ.

نشر مهری در لندن کتاب تازه‌ای از شهریار مندنی‌پور را منتشر کرده است: «راز» – یک افسانه تمثیلی درباره مفهوم «خانه».

بهرام بیضایی: «اگر این ۱۰ سال در کشورم بودم حاصلم چه بود و چه در دست داشتم؟ آیا لطفا اجازه می‌دادند فیلم “مقصد” را بسازم چنان که می‌خواهم، یا “ماهی”، یا “اتفاق خودش نمی‌افتد” یا حتی “سند”، یا فیلم‌های آرزویی‌ام “طومار شیخ شرزین”، “اشغال” و البته “داستان باورنکردنی”.»

رد چنگ و دندان‌های حاکمیت بر تن و چهره‌ی تیاتر شهر را می‌توان در سیاست‌های، طرد، جداسازی و محاصره‌ی این فضای مردمی در سال‌های اخیر به‌خوبی تشخیص داد. آنها به هر کاری دست زده‌اند تا آنجا را تسخیر کنند، حصارکشی تنها یکی از این تلاش‌هاست.

باید دامنه‌ی این جنبش مردمی کنونی از حالت تنها همبستگی با اعتراضات در خوزستان (برای آب) فراتر برود، سراسری شود، و همه‌ی جنبه‌های مختلف تضادهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، معیشتی، اقلیمی، بهداشتی، تبعیض قومی… جامعه ایران امروز را در بر بگیرد.