تنگلوشای هزار خیال: جستارهایی در ادب و فرهنگ – مجموعه مقالات رضا فرخفال
ین کتاب مجموعهای است از جستارها که با جستاری به یاد شاهرخ مسکوب آغاز میشود و در جستارهای دیگر به میهن ایرانی و ادب و زبان فارسی و نیز ادبیات معاصر ایران پرداخته شده است.
ین کتاب مجموعهای است از جستارها که با جستاری به یاد شاهرخ مسکوب آغاز میشود و در جستارهای دیگر به میهن ایرانی و ادب و زبان فارسی و نیز ادبیات معاصر ایران پرداخته شده است.
زندگی مجازی سالهاست که بخشی از زندگی ما شده است. چند تا از داستانها چگونگیِ برخوردِ زندگیِ سنتی با دنیای مجازی را دستمایه قرار دادهاند. دو داستان هم به تناقضات و آشفتگیهای زندگی در مهاجرت پرداختهاند.
از نظر درونمایه و موضوع، شعرهای این دفتر گسترهی رنگارنگ و گونهگونی را در بر میگیرند و شاعر در دام این یا آن دبستان و نگرهی شعری و ادبی نیفتاده، بلکه زبان و نگاه خود را دارد.
«موسیقی در لبهٔ پرتگاه: مسیر آهنگسازان ایرانی پس از انقلاب ۵۷ » (به زبان انگلیسی) به بررسی تأثیر عمیق انقلاب ۱۳۵۷ بر موسیقی ایران میپردازد. در این پژوهش، با توصیف و تحلیل داستانهای منحصر به فرد آهنگسازان معاصر، انواع موانع و چالشهای گستردهی سیاسی-اجتماعی که این هنرمندان با آن دست و پنجه نرم کردهاند به تصویر کشیده شده است .
«زینت» یک رمان تاریخیست که وقایع آن در «سالهای مهآلود و غبار گرفته انتهای قاجار و ابتدای پهلوی» اتفاق میافتد با این هدف که تصویری از زن در ابتدای دو سدهی تاریخ معاصر ایران را ترسیم کند.
احمدی با تجزیه و تحلیل شعر نیما در بستر تحول سیاست، اقتصاد و فرهنگ در فاصله بین سالهای ۱۳۱۱ تا ۱۳۲۱ نمای پدیدهی «رومانتیسیم ایرانی» را ترسیم کرده است.
مرضیه ستوده رمان تازهای منتشر کرده است. این اثر «مقامات متن» نام دارد و در نشر آسمانا به مدیریت مهدی گنجوی در تورنتو کانادا منتشر شده است. موضوع کتاب: کشتار کودکان بومی درآمیخته با تجربه ایرانیان پناهنده.
گنجوی ترجمه این اثر را ایفای سهم مختصری در زمینه پویاسازی شعر زیستبومی در فارسی معرفی میکند.
انتشارات آسمانا کتاب تازهای از امیر حکیمی، نویسنده و شاعر را منتشر کرده است. اطلاعیه آسمانا درباره این کتاب و در معرفی نویسندهاش را میخوانید:
نشر آسمانا (تورنتو) مجموعه شعر تازهای از مهدی گنجوی را با عنوان «کهکشان خاطرهای از غروب خورشید ندارد» منتشر کرده است. بر اساس اطلاعیه
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربهها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنیپور و حسین نوشآذر اداره میشود.