اسماعیلی تلویحاً اعلام کرد که بودجه وزارت ارشاد اسلامی با «جهت‌گیری‌های درست»، «چندبرابر» افزایش یافته است. ظاهراً قرار است این پول‌ها خرج اموری مانند آموزش «طلبه‌های زن» برای امر به معروف و نهی از منکر، برگزاری «المپیاد»هایی برای «شناسایی استعدادهای جوان» و تولید فیلم‌های «دفاع مقدس» بشود.
همزمان با گزارش‌هایی از رابطه جنسی رضا ثقتی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان با یک مرد جوان، برخی منابع بدون اشاره به جزئیات از برکناری او خبر دادند.
مصطفی مستور، نویسنده‌ای با داستانهای شبه‌فلسفی، شبه‌عرفانی (روی ماه خداوند را ببوس) و داستانهای عام‌پسند عاشقانه (عشق و چیزهای دیگر، چشمه) که تاکنون بی‌هیچ مشکلی کتاب‌هایش را در ایران، زیر سقف سانسور منتشر می‌کرد، نامه‌ای به محمد مهدی اسماعیلی، وزیر ارشاد اسلامی دولت سرکوبگر نوشته و از ساز و کار اداره بی‌در و پیگر سانسور گلایه کرده است
ترجیع‌بند سخنان وزیر ارشاد اسلامی دولت سرکوبگر «حاکمیت وزارت ارشاد اسلامی بر هنرمندان» است. در همان حال هنرمندان ایرانی دست‌کم در دو دهه گذشته هرگز تا این حد سرکش و حاکمیت‌گریز نبوده‌اند. یک نمونه: تولید فیلم‌های سینمایی به دو شکل باحجاب و بی‌حجاب.
وزارت ارشاد اسلامی می‌خواهد به بهانه صرفه‌جویی در هزینه‌ها کتابخانه‌‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را در نهاد کتابخانه‌‌های عمومی کشور ادغام کند. این امر به معنای یک فاجعه فرهنگی است. فرج سرکوهی کیفیت فاجعه را توضیح می‌دهد.
چاپ و توزیع کتاب‌های بدون مجوز وزارت ارشاد اسلامی و البته بدون سانسور در داخل ایران به مرحله تازه‌ای رسیده است.
مدیر انتشارات معین می‌گوید به محض آنکه وزارت ارشاد اسلامی مانع از انتشار کتابی می شود، قاچاقچیان کتاب دست به کار می شوند و همان کتاب را با کیفیت پایین منتشر می‌کنند. به گفته صالح رامسری، وزارت ارشاد اسلامی به قاچاقچیان پر و بال داده است، کتابی را که ناشر پنج بار چاپ کرده می‌گوید چاپ نکن و در واقع به قاچاقچی می‌گوید چاپ کن!
محمد مهدی اسماعیلی اعلام کرد که برون‌سپاری سانسور که در دولت دوم محمود احمدی‌نژاد به محل کسب درآمدی برای عده‌ای از حلقه‌های نزدیک به اصول‌گرایان تبدیل شده بود مجدداً در دستور کار دولت سیزدهم قرار گرفته است.
محمد مهدی اسماعیلی با ۱۸۱ رای موافق و ۲۸ رای مخالف به وزارت ارشاد اسلامی منصوب شد.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
