اصل بنیادین قصه‌های مجموعه «ماه» نوشته حسین رحمت عدم‌قطعیت است که بر بستری از تعلیق حرکت می‌کند. شیوه روایت چندپاره ، جمله‌های مقطع و کوتاه، گریز مداوم به وهم و خیال و نیز روایت اول شخص ویژگی مشترک همه قصه‌ها است.
«بن بست قهرمانی» به شیوه جریان سیال ذهن بیش از ۵۰ خاطره را در خود جای داده که هر یک به نوعی در هزارتوی جامعه قدم می‌زند تا آینه‌ای تمام قدی باشد از روزهایی که بیشتر ما ندیدیم و تجربه نکردیم. گذشته‌ای را پیش روی ما می‌گذارد تا امروز اگر قرار است به کردار آن‌ها داوری داشته باشیم، با توجه به پیشاتاریخ داوری‌مان، به قضاوت برویم.
«گذرنامه» مجموعه‌داستانی خواندنی است با نثری ساده و روان و چون نمی‌خواهم با خلاصه‌گویی شوق خواندنش را کاهش دهم، تنها به نکته‌هایی چند در باره‌ی آن اشاره می‌کنم.
عباس شکری با نثر شیوا، روان و بی‌آلایش‌اش از چگونگی رابطه‌های میان انسان‌ها می‌گوید و طرز فکرشان به مقوله‌های بسیاری از جمله برخورد با بچه‌ها و تربیت آن‌ها، عشق، داستان‌سرایی و قصه‌گویی، اقتصاد و اجتماع.
جمعه ۵ آذر عباس شکری، مدیر نشر آفتاب و مریم حسین نژاد، مترجم کتاب «دو زن در یک زن» نوشته نوال السعداوی در اینستاگرام گفت‌وگوی زنده‌ای انجام دادند. این گفت‌وگو اکنون در اختیار همگان قرار دارد.
مجموعه داستان «بیدار شو ماه‌دولت» نوشته ری‌را عباسی توسط نشر آفتاب (به مدیریت دکتر عباس شکری، نویسنده و از کوشندگان آزادی بیان) در نروژ در ۱۴۵صفحه منتشر شده است. این کتاب تقدیم شده به: «آنان که مجبور به رنج مهاجرت شدند و آنان که در آروزی رفتن در رنج ماندند.»
آسیه نظام‌شهیدی، منتقد نام‌آشنا در نقدی که در ویژه‌نامه نشریه ادبی نورهان(+) منتشر شده می‌نویسد: با رویکردِ هویتی/ تاریخی، رمان «من در پرانتز» فریبا صدیقیم که روایت منزلت و نقش زن در وضعیت سه‌گانه خانه/ میهن/ غربت است، رمان قابل تاملی در ادبیات زنانه ما محسوب می‌شود.
بسیاری از جوانان عشقورزیشان در تعریف عشق نمیگنجد. همانها هم خیلی زود تسلیم ظاهر و تن یکدیگر میشوند و بهراحتی تنهایی و خلوتشان را رها میکنند.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
