حسن حسام

این برنامه ۴ نوامبر/۱۳ آبان سال جاری در یک فضای کاملاً حرفه‌ای و با سازماندهی خوب و پذیرایی آبرومند از مهمانان و مخاطبان و علاقمندان به شعر متعهد فارسی برگزار شد.  

با شعار «زن، زندگی، آزادی» و برای «انقلاب ایران» در زوریخ، شماری از شاعران ایرانی در تبعید شب شعر برگزار می‌کنند.

کانون در جریان قیام در چه وضعیتی قرار داشت و هم‌اکنون با توجه به بالا گرفتن سرکوب‌ها در چه وضعی قرار دارد؟ بیانیه‌های کانون تا چه حد موثر بودند؟ کانون نویسندگان ایران در تبعید که نویسندگان آزادیخواه تبعیدی را زیر سقف خود گرد آورده و همچنین نویسندگان و شاعران تبعیدی در خارج از ایران چه تلاش‌هایی برای شکستن سانسور و رساتر شدن صدای خواسته‌های ملت انجام دادند؟

کارگاه شعر و قصه فرانکفورت و کانون فرهنگی – هنری اندیشکده فرانکفورت – ماین  از این برنامه یک گزارش ویدیویی تهیه کرده که در ادامه می‌بینید:

مهم‌ترین موضوع شب داستانخوانی و شعرخوانی حسام با شعر «رنگین کمان» و داستان «باران می‌بارد» دادخواهی در گستره چهل سال حاکمیت جمهوری اسلامی‌ست.

در رواق مساجد/در بقعه‌ها/در گورستان‌های نوساز/و در غَسال‌خانه‌ها/سوره یاسین و القرآن الحکیم می‌خواندند/عمامه‌ها، عمامه‌ها/سفید و سیاه،/یکسر طناب دار شدند

شب بود. اولین شب بعد از در خاک شدن‌ات. شهر مثل یک فرشته با دو بال سفید که کارمند سازمان زندان‌ها با کمر سفت و مردی معیوب از مقعد به او تجاوز کرده باشد، به خود می‌پیچید و می‌نالید و می‌گریست.

طناب گفت: به مادر بگو ببخشاید مامورم و معذور! محسن گفت: چرا من ؟! طناب گفت:برای عبرت دیگران

حسام در «گفت‌وگو در میانه» با مهسا، حدیث، حنانه، غزاله، نیکا و سارینا، کشته‌شدگان ما در گفت‌وگو قرار می‌گیرد. می‌شنوید:

اما، تنها نبود نیکا، بسیارانی هم‌آواز بودند، در جشنِ شال‌سوزان، حدیث، حنانه، غزاله، سارینا و بسیارانی دیگر… من مدام؛ در آنان تکرار می‌شدم.ـ حدیث گفت: شیدا وُ بی‌قرار، به گِرد آتشی که برافروخته بودیم رقصان ـ رقصان می‌سرودیم: زن زندگی آزادی

حسن حسام، شاعر، نویسنده و فعال سیاسی می‌گوید اصولاً مذاهب و به ویژه اسلام دگراندیشی را تحمل نمی‌کنند. این برنامه را می‌بینید:

بانگ در سالگرد اعدام سلطانپور از سه زاویه و از سه منظر به این شاعر انقلابی پرداخته است: از دید حسن حسام، محسن یلفانی و نسیم خاکسار.