اکسپریمنتالیسم (تجربهگرایی) به عنوان جنبشی آوانگارد، ریشه در تئاتر اکسپریمنتال دارد که با رویکردی سادهگرایانه و ساختارشکن، در تقابل با موسیقی کلاسیک و آکادمیک شکل گرفت.
«صداها» در ژانر داستانهای روانشناختی-اجتماعی، سفر روحی زنیست که با شنیدن صدای زندگی دیگران، متوجه خلأ بزرگی در زندگیاش میشود. او ابتدا این خلأ را به اشتباه در «نداشتن» آن زندگی بیرونی میبیند، اما سرانجام درمییابد که مشکل در «نداشتن» شور و هویت در زندگی درونی خودش است.
داستانهای پخته و خوشخوان این کتاب با نگاهی عمیقاً انسانشناسانه، تلخیهای زیستن در جهانی پر از اندوه، گناه، عشق و مهاجرت را به تصویر میکشند. نویسنده با بهکارگیری بسترهای فرهنگیِ هم بومی و هم فرابومی، از تهران تا مینهسوتا، و با خلق پایانبندیهایی اثرگذار و غیرمنتظره، بر زخمهای کهنهی بشری دست میگذارد. این اثر، روایتی شجاعانه از تلخیهایی است که گاه در پشت شکوهِ روایتهای رسمی پنهان میمانند.
پدن با قاطعیت استدلال میکند که موفقیت در نویسندگی، مانند هر حرفهی تخصصی دیگر، نتیجهی ترکیبی از استعداد، تلاش مداوم، و پشتکار است و ایدهی «حادثهی ادبی» یا خلق ناگهانی شاهکارهای ادبی را رد میکند. او این باور را که آثار ادبی بهصورت خودانگیخته و بدون زحمت خلق میشوند، اسطورهای میداند که توسط نویسندگان فرصتطلب و آماتورهای سادهلوح تقویت شده است.
مقاله حاضر از نسیم خلیلی یک تأمل ادبی شاعرانه در گفت وگوی عمیق با «احمقها» نوشته جوآن سیلبر است. نویسنده به قدری در دنیای رمان غرق شده که گویی دارد بخشی از آن را بازمیآفریند. میخوانید:
رمان با تکیه بر مضامین عشق، وطن، و مسئولیتپذیری، از طریق خاطره، اسطوره و حافظهی تاریخی، خواننده را به تأمل در آیندهی زیستبوم و هویت ملی دعوت میکند.
ارس نشان میدهد که ادبیات نسل دوم نهتنها روایتی از فقدان و تبعید نیست، بلکه تلاشی است برای بازنوشتن هویت در زبانی تازه و آشتی با جهانی که تبعید در آن ادامه دارد. این اثر از طریق استعارههایی مانند «دایناسورها» و «شمای ایتالیک»، به سکوت تاریخی و حذف صداهای مهاجران در روایتهای رسمی اعتراض میکند و نوشتن را کنشی انتقادی و فمینیستی برای بازگرداندن این صداها به متن جامعهی میزبان میداند.
ژورنال فرهنگی شهرگان با همکاری نشر آسمانا، مراسم رونمایی از کتاب «مستیم و خرابیم کسی شاهد ما نیست»، اثر مهدی گنجوی، نویسنده، شاعر، پژوهشگر و استاد دانشگاه تورنتو، برگزار میکند.
حرف اصلی پالمن در این داستان، بررسی تقابل میان واقعیت و خیال و جستجوی هویت در این میانه است. راوی داستان درگیر این پرسش است که آیا باید برای تجربه عشقی بزرگ مانند شخصیتهای داستانی تغییر کند، یا هویت واقعی و ناقص خود را بپذیرد. پالمن از طریق این تقابل، نشان میدهد که چگونه انسانها در مواجهه با ایدهآلهای غیرواقعیِ برگرفته از ادبیات و سینما، هویت خود را زیر سؤال میبرند و در نوسان بین «بودن» و «نمودن» گرفتار میشوند.
نشر آسمانا کتاب «رنگ و راز: زندگینامهای در هفت تابلو» نوشتهی ایرنمونیک صالحی را منتشر کرد؛ روایتی شاعرانه از زندگی، هنر و جستوجوی معنا.
داستان «سُرورِ بیپایانِ سیاما» ، با بهرهگیری از فناوریهای آیندهنگرانه و روابط انسانی در فضایی دیجیتالشده، به شکلی ظریف مسئله مهاجرت را نه در جغرافیا، که در گسست از هویت و واقعیت بررسی میکند.
«تعطیلات عید» نوشته محمدرضا رافعی دنیای شکنندهی کودکی را به تصویر میکشد که در تقابل میان امنیت ناشی از حضور پدر و وحشت ناخودآگاه از جنگ و مرگ، گرفتار شده است. روایت سفر خانوادگی به منطقهای که روزی صحنه نبرد بوده، تنها یک سفر تفریحی نیست؛ بلکه سفری است نمادین به درون ذهن کودکی که سعی دارد واقعیت تلخ جنگ را که به ذنیای بزرگسالان تعلق دارد با تخیل خود درک کند.
