مشکل این بود که «بررس» معتقد بود زن و مردی که در این رُمان هستند و با هم رابطه دارند، رسمن مزدوج نیستند. چندین مورد دیگر هم ایراد گرفته بودند که چندان جدی نبود.
یوگنی زامیاتین، نویسنده‌ی رُمانِ «ما» در سالِ ۱۹۳۹ در نامه‌یی خطاب به استالین می‌نویسد «برای من به عنوان نویسنده محرومیت از نوشتن چیزی کم‌تر از اعدام نیست… می‌دانم که عادت بسیار نابه‌جایی دارم مبنی بر سخن‌گفتن از آن‌چه حقیقت می‌پندارم، نه سخن‌گفتن از آن‌چه می‌تواند در این لحظه به مصلحت باشد… پنداشته‌ام که این کار خوارشماری‌ی نویسنده است…»
نشریه ادبی بانگ دوسیه سانسور و خودسانسوری «آوای تبعید» را بازنشر می‌کند. این دوسیه یک تصویر کلی از ساز و کار سانسور حکومتی در حکومت جمهوری اسلامی را آشکار می سازد.
نشریه ادبی بانگ دوسیه سانسور و خودسانسوری «آوای تبعید» به کوشش اسد سیف و بهرام مرادی را بازنشر می‌کند. این دوسیه یک تصویر کلی از ساز و کار سانسور حکومتی در حکومت جمهوری اسلامی را آشکار می‌کند. نخست مقدمه اسد سیف را می خوانیم.
«بیدارباش واژگان؛ شعر در برابر سانسور» به کوشش علی صبوری چندین نمونه از اشعار سیاسی با مضامین اجتماعی در سال‌های قبل و بعد از انقلاب را ارائه داده است. با توجه به تحولات اجتماعی در ایران و مبارزات مدنی مردم این گزینش هوشمندانه به نظر می‌رسد.
بیست و ششمین شماره نشریه ادبی «آوای تبعید» به کوشش اسد سیف توسط نشر پیام در آلمان منتشر شد. آوای تبعید در این شماره در بخش «یک رمان، یک نویسنده» رمان «تهران، خیابان انقلاب» امیر حسن چهل‌تن را در گفت‌وگو با این نویسنده بررسی کرده است.
یکی از مهم‌ترین مشکلات در محیط تبعید، فقدان منابع و شناخت‌نامه‌های قابل اتکا برای درک خدمات و آثار چهره‌های تبعیدی است. به دلیل نفوذ و دخالت جمهوری اسلامی برای تداوم بخشیدن به «حذف» مخالفان و دگراندیشان، رد بسیاری از چهره‌های تأثیرگذار تبعیدی را حتی در ویکی‌پدیای فارسی هم نمی‌توان سراغ گرفت.
بخشی از این شماره به بررسی رمان «من بودم و چند مسلیون نفر» مسعود کدخدایی اختصاص دارد. کدخدایی مسئولیت تهیه داستان‌های این شماره آوای تبعید را نیز به عهده داشته است.
بیست و یکمین شماره نشریه ادبی «آوای تبعید» زیر نظر اسد سیف توسط نشر پیام در آلمان منتشر شد. بخشی از این شماره به ادبیات و زبان گیلکی اختصاص دارد. این بخش زیر نظر مسعود پورهادی تهیه شده است.
بیستمین شماره نشریه ادبی «آوای تبعید» زیر نظر اسد سیف توسط نشر پیام در آلمان منتشر شد. بخشی از این شماره زیر نظر افشین بابازاده به یدالله رویایی اختصاص دارد.
نوزدهمین شماره نشریه ادبی «آوای تبعید» زیر نظر اسد سیف توسط نشر پیام در آلمان منتشر شد. بخشی از این شماره تحت عنوان «ادبیات داستانی زنانه‌نگر با دوزی از شفافیت» به ادبیات داستانی زنان اختصاص دارد.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
