گردبادی که در سال‌های ۷۰ـ ۱۹۷۷ به نام انقلاب در سرتاسر ایران وزید و چرخید و همه چیز را درهم ریخت، ابتدا قیام عظیم همه توده‌ها بود.
خانواده و دوستان غلامحسین ساعدی، نویسنده فقید ایرانی اعلام کردند که شنبه ۵ آذر / ۲۶ نوامبر در سی و هفتمین سالگرد درگذشت این نویسنده تبعیدی ساعت ۱۱ صبح بر مزار او در پاریس در قطعۀ ۸۵، گورستان پر لاشز گرد هم می‌آیند.
نام طاهره کوزه‌گرانی با کتاب «طاهره طاهره‌ی عزیزم» که مجموعه نامه‌های غلامحسین ساعدی به اوست در تاریخ ادبیات ایران ثبت شده است.
غلامحسین ساعدی که در سال ۱۳۱۴ در تبریز در یک خانواده کارمندی متولد شد در جست‌و‌جویی مداوم برای شناخت ایران و مردمانش بود. او اما تبعید را نتوانست تاب بیاورد و ۳۶ سال پیش در چنین روزی در پاریس درگذشت.
پرسشی که این مقاله پیشِ رویِ نویسنده ایرانی قرار می‌دهد این است که چنگ زدن به ایدهِ داستان نویسیِ سوررئال غایت است یا یک ابزار؟
آنگاه همهمه‌ای درگرفت و بلدرچین‌ها و مرغابی‌ها پرگشودند و عده‌ای از آن‌ها داخل تور اسیر شدند. چند لحظه بعد صداها رو به خاموشی گذاشت و
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
