
واکنش نشریه «شارلیابدو» به کاربرد خشونت علیه معترضان در ایران
نشریه فرانسوی شارلی ابدو با انتشار کاریکاتوری از یک آخوند با دست آغشته به خون، در اعتراض به سرکوب اعتراضات سراسری در ایران به طعنه نوشت: «پیشرفت در محضر ملاها.»
نشریه فرانسوی شارلی ابدو با انتشار کاریکاتوری از یک آخوند با دست آغشته به خون، در اعتراض به سرکوب اعتراضات سراسری در ایران به طعنه نوشت: «پیشرفت در محضر ملاها.»
در حالی که جنبش زن، زندگی، آزادی وارد مرحله اعتصابات سراسری میشود و جمهوری اسلامی هم از درک آن ناتوان است و در تکاپوست که معترضان را وابسته به قدرتهای خارجی جلوه دهد، همبستگی با زنان شجاع و طلایهدار ایران، منطقه را فرامیگیرد. در ترکیه این همبستگی جلوه ویژهای دارد.
شماری از نویسندگان ایرانی با انتشار بیانیهای اعلام کردند وظیفه خود میدانند که بیهیچ قید و شرطی از جنبش زن، زندگی، آزادی دفاع کنند.
او تنها ۲۰ سال داشت. دلش برای مهسا امینی شکسته بود و میگفت کوتاه نمیآیم. او را با ۶ گلوله کشتند. ترجمه شعر ریتسوس تقدیم به این جان شیفتهی خفته در خاک. کافی است به جای سرباز انگلیسی، سرکوبگران اشغالگر ایرانی را بگذارید.
ایران امروز به چه زبانی گریه میکند؟ عربی؟ فارسی؟ ترکی؟ کُردی یا بلوچی؟ اؤز قانینی هانسی آسفالتدان توپلاییر؟ کوردوستاندان؟ خوزستاندان؟ بلوچستاندان؟ ئەمرۆ چۆتە بن کام ئاڵا؟ ژن؟ ژیان؟ نان؟ ئازادی؟
کیهان کلهر، نوازنده و موسیقیدان در حمایت از مردم ایران و خطاب به «بالانشینان حاکم» نوشت: «در این چهار دهه سعی کردیم با شما نیز به جای زبان لعن و نفرین و اعدام و حد و تعزیر، به زبان فرهنگِ برخواسته از تمدنمان سخن بگوییم اما پیداست که نیاموختید و کماکان بر سر کبر و تفرعُناید، البته اُمویان هم نیاموختند و شد آنچه باید میشد.»
۱۰۰ سینماگران ایرانی در بیانیهای با حمایت از معترضان از یگانهای نظامی خواستند به سمت مردم و جوانان ایرانی اسلحه نگیرید.
نویسندگان این بیانیه با اشاره به قتل حکومتی مهسا (ژینا) امینی و جنبش «زن، زندگی، آزادی» هدف از خیزش مردم ایران را «پایان نظامی دینسالارانه» دانستهاند که «خشونتی چندجانبه علیه بدنهای بهحاشیهراندهشده اعمال میکند.»
اولش ۴۰ – ۵۰ نفر بودن آخرش دو سه هزار نفر میشدن. میلههای وسط خیابون رو کندن و خیابون رو بند آوردن. میگه گارد و نیرو زیاد بوده اما مردم هم خیلی بودن و جاهای دیگه شلوغ بوده مجبور بودن هی این ور و اون ور برن.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربهها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنیپور و حسین نوشآذر اداره میشود.