رمان «ممد چخوف» اثر خسرو کیانراد، با تکیه بر دو رکن اساسی «زبان بومیِ غنی» و «شخصیتپردازی سنجیده و چندلایه»، اثری شاخص در حیطهٔ ادبیات بومیگرا به شمار میرود. این نقد با تمرکز بر این دو محور، نشان میدهد که چگونه نویسنده با تلفیق عناصر فرهنگیِ استان بوشهر، ضربالمثلها و باورهای محلی با روانکاوی شخصیتها، موفق به خلق جهانی روایی منسجم و اثرگذار شده است.
رمان «ممد چخوف» نوشته خسرو کیانراد به تازگی در نشر تَموکَن منتشر شده است. این رمان با ترکیب هوشمندانهی فرهنگ محلی، تاریخ باستانی، و دغدغههای وجودی، اثری تأملبرانگیز و چندلایه ارائه میدهد. این داستان برای خوانندگانی که به ادبیات رمزآلود با ریشههای عمیق فرهنگی و تاریخی علاقهمندند، تجربهای غنی و بهیادماندنی خواهد بود.
موضوعاتی چون عشق و انزوا، مهاجرت و تبعید، در کنار مسائل روز جامعه ایران، درونمایه اغلب ترانههای دفتر حاضر را تشکیل میدهند.
هادی کیکاووسی در «شبح اپراتور» ما را به شبنشینی اشباحی میبرد که محلهی «خورِ گورسوزان» در حاشیهی بندرعباس را در تسخیر خود دارند. حضوری ویرانگر که خبر از سیلابی عظیم میدهد.
از بالکن میشد تا دوردستهای دور را دید. اینجا در آخرین طبقهی آپارتمانی در هایدلبرگ، انگار از بلندای بِهمِرد چشم به دشتهای روبهرو داشتم. هرگاه آن انتها گردوغبارِ باران برمیخاست، دهدقیقهای طول میکشید تا موکبش برسد به ما. تنها نکتهی مثبت این آپارتمان نقلی همین چشماندازش بود.
