یک تحلیل جامع از رمان «هزارتوی خواب و هراس» با رویکردی آکادمیک و با استفاده از ابزارهای تحلیل ادبی و با تأمل بر مفاهیم پسامدرن مانند مرکز‌گریزی، خود-ارجاعی، هنجارشکنی، و التقاط‌گرایی و توجه ویژه به زبان و سبک نگارش خاص رحیمی و با در نظرداشت تاریخ تحولات سیاسی و اجتماعی افغانستان.
مرکزیت دنیای داستانی جمیل جان کوچای نویسندۀ آمریکایی افغانی‌‌‌تبار، دست‌‌‌درازی ابسورد واقعیت به سرچشمۀ عقلانی خیال است. کتاب جدید کوچای مجموعۀ ۱۲ داستان است به نام جن‌‌‌زدگی حاجی هوتک. نقدی بر این داستان.
به تازگی «تسخیر حاجی هوتک» نوشته جمیل جان کوچای، نویسنده افغان مقیم آمریکا که پدیده تازه‌ای است در سپهر ادبیات جهانی، به زبان انگلیسی منتشر شده است. اثر قبلی این نویسنده ۹۹ شب در ولایت لوگر نام داشت. منتقد گاردین این رمان را بررسی کرده است.
سِفر خروج ماجرای مهاجرت – تبعید – گریز یک مرد افغان به ایران است؛ موسی، سی‌ودو ساله. سال‌های پایانی‌ی دهه‌ی ۱۳۸۰ خورشیدی است. روزهایی چند به دهمین دوره‌ی انتخابات ریاست جمهوری‌ی ایران مانده است؛ به انتخاباتِ ۲۲ خردادماه سال ۱۳۸۸؛ به رقابت محمود احمدی نژاد، محسن رضایی، مهدی کروبی، میرحسین موسوی.
نویسنده رمان‌های «بادبادک‌باز» و «هزار خورشید تابان» این پرسش را در برابر دولت آمریکا قرار داده است:«چه کسی از مردان، زنان و کودکانی که پشت سر جا مانده‌اند حفاظت می‌کند؟»
رمان هزار خانه خواب و اختناق و رمان خاکستر و خاک، هر دو نوشته‌ی عتیق رحیمی، را شاید بتوان در چند واژه یا عبارتِ قدرت، تراژدی‌ی ناتمام، قانونِ پدر، تاریخ، باز خواند.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
