در بیانیه کانون نویسندگان ایران آمده است:
«ناصر تقوایی را می‌توان شمایل خدشه‌ناپذیر سینماگر مستقلی شمرد که هرگز سر بر خط صاحبان قدرت و ثروت نگذاشت و تا زنده بود در برابر سانسور، تبعیض، آزادی‌کشی و دخالت حکومتی در کار هنرمند جانانه ایستاد و هرگز با دو حکومت پهلوی و جمهوری اسلامی بر سر هنر خود معامله نکرد و هنر را فروختنی نمی‌دانست.
روند افغانستانی‌ستیزی، به‌ویژه پس از آتش‌بس، چنان ابعاد هولناکی به خود گرفته است که تن به رفتارهای شنیع فاشیستی و ناسیونالیستی می‌زند. در جریان تبلیغات ضدافغانستانی، مهاجرانی که سال‌های دراز است در ایران زیسته‌اند به یک‌باره و بدون ارائه سند یا دلیل مشخصی به جاسوسی برای اسرائیل متهم شده‌اند و با رفتارهای به غایت نژادپرستانه به صورت فله‌ای و بسیار اهانت‌آمیز از ایران اخراج می‌شوند.
کانون نویسندگان ایران با انتشار بیانیهای، حمله نظامی اسرائیل به خاک ایران را محکوم کرد و آن را تجاوزی آشکار دانست که جان مردم و دستاوردهای جنبش‌های آزادی‌خواهانه را تهدید می‌کند.
کانون نویسندگان ایران در سالگرد قتل این دو زنده یاد بیانیه ای منتشر کرده است:
به مناسبت روز نویسندگان زندانی، کانون نویسندگان ایران بیانیهای صادر کرده است که می‌خوانید:
کانون نویسندگان ایران با انتشار بیانیهای اعلام کرده است که تنها با دسترسی به رسانه‌های آزاد می‌توان از حقیقت رویدادهایی مانند ماجرای آهو دریایی و خودکشی دختر افغان مطلع شد. این بیانیه را می‌خوانید:
در یازدهمین مجمع عمومی کانون عضویت آتفه چهارمحالیان همچنان به حالت تعلیق باقی ماند و کانون به اتفاق آرا ناصر زرافشان، آیدا عمیدی، محبوبه موسوی، علی جانوند و اکبر معصوم‌بیگی را به عنوان اعضای هیئت دبیران برگزید.
کانون نویسندگان ایران که برای برگزاری مراسم و مجالس خود از امکانات عمومی محروم نگاه‌داشته شده این برنامه را نیز در خانه‌ی یکی از اعضا برگزار کرد.
کانون نویسندگان ایران، در بیست و چهارمین سالگرد درگذشت احمد شاملو با انتشار بیانیهای اعلام کرد که عصر روز سه‌شنبه دوم مرداد شماری از اعضای کانون نویسندگان ایران همراه با گروهی از دوستداران احمد شاملو در امامزاده طاهر کرج حضور یافتند تا یاد او را گرامی دارند. اما مأموران امنیتی مانند سال‌های گذشته مانع از حضور علاقمندان به شاملو بر سر مزار او شدند.
علی صبوری، شاعر، پژوهشگر و عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران در گفت‌وگو با رادیو زمانه (+) می‌گوید: «به اعتقاد من جامعه از حاکمیت جمهوری
بهمن از بیماری‌هایی چون عارضه‌ی قلبی، درد معده و آسیب‌های ناحیه‌ی زانو و کمر رنج می‌برد و با این حال مسئولان زندان به وضعیت جسمانی او بی‌اعتنا هستند.
کانون نویسندگان ایران ۲۲ اردیبهشت با صدور بیانیهای اعلام کرد: حکم صادره علیه محمد رسول‌اف را محکوم می‌کند و خواهان لغو فوری و بی‌قیدوشرط آن و همه‌ی احکامی است که برای هنرمندان منتقد و مخالف، شهروندان معترض و کنشگران عرصه‌های گوناگون صادر شده است. آزادی اندیشه و بیان بی‌هیچ حصر و استثنا حق همگان است.
کانون نویسندگان ایران در بیانیهای ضمن گرامیداشت روز جهانی کارگر هشدار داد که به سبب بحران عمیق معیشتی در ایران، هر دم لایه‌های بیشتری از مردم از کالاهای فرهنگی محروم می‌مانند و طبعاً در این شرایط به به جای اعتلای فرهنگی، ابتذال فرهنگی اتفاق می‌افتد.
پرویز بابایی (زاده ۱۳۱۱ – درگذشته ۱۸ فروردین ۱۴۰۳) مؤلف و مترجم ایرانی بود. او در دوران نوجوانی به حزب توده ایران پیوست و در سال ۱۳۳۰ به زندان رفت، و در ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ از منتقدان حزب توده ایران شد و باز هم چندین مرتبه به زندان رفت و زبان انگلیسی را آموخت و ترجمه آثار چپ و مارکسیستی را ترجمه می‌کرد.
کانون نویسندگان ایران با انتشار بیانیهای به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن، با بزرگداشت خاطره‌ی مهساها، نیکاها و آرمیتاها اعلام کرد این روز تاریخی را به تمامی زنان و مردان آزادیخواه شادباش می‌گوید .
کانون نویسندگان ایران در بیانیه خود به مناسبن روز زبان مادری «ممنوعیت زبان‌ها در ابعاد آموزشی، پرورشی و بیان» را «زیر پا گذاشتن بخشی از حقوق انسانی و شهروندی مردم» نامید.
کانون نویسندگان ایران اعلام کرد، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی از برگزاری مراسم بزرگداشت محمد مختاری و محمد جعفر پویند، از قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای، جلوگیری کردند.
کانون نویسندگان ایران، روز ۱۳ آذر را به یاد دهمین سال وقوع قتل‌های زنجیره‌ای، روز مبارزه با سانسور اعلام کرده است. کانون نویسندگان ایران با انتشار بیانیهای اعلام کرد «در پانزده سالی که از این نام‌گذاری می‌گذرد، بر شدت و ابعاد سانسور افزوده شده است و نیز بر مقاومت و مبارزه در برابر آن. واقعیت‌ها نشان می‌دهند سانسور حکومتی بر همه‌ی عرصه‌های زندگی روزمره اثر مخرب می‌گذارد اما در عین حال مقاومت نیز برمی‌انگیزد.»
تقویم‌نوشته‌ها ۲۵ نوامبر (۴ آذر) را روز مبارزه با خشونت بر زنان می‌دانند، یادآور کشته شدن خواهران مبارز «میرابال» به دست دیکتاتور دومنیکن در سال ۱۹۶۰.
غلامحسین ساعدی که در سال ۱۳۱۴ در تبریز در یک خانواده کارمندی متولد شد در جست‌و‌جویی مداوم برای شناخت ایران و مردمانش بود. او اما تبعید را نتوانست تاب بیاورد و ۳۷ سال پیش در چنین روزی در پاریس درگذشت. کانون نویسندگان ایران به این مناسبت بیانیهای منتشر کرده است که می‌خوانید:
کانون در جریان قیام در چه وضعیتی قرار داشت و هم‌اکنون با توجه به بالا گرفتن سرکوب‌ها در چه وضعی قرار دارد؟ بیانیه‌های کانون تا چه حد موثر بودند؟ کانون نویسندگان ایران در تبعید که نویسندگان آزادیخواه تبعیدی را زیر سقف خود گرد آورده و همچنین نویسندگان و شاعران تبعیدی در خارج از ایران چه تلاش‌هایی برای شکستن سانسور و رساتر شدن صدای خواسته‌های ملت انجام دادند؟
