روز پنجشنبه، بیست‌و‌نهم مرداد سال شصت‌و‌هفت است و تو قرار است بیست‌و‌یک سال بعد، توی یکی از روزهای خرداد یا تیر، همه‌ی تن و بدنت عرق کند و ناگهان درد بکشی. رازی که سگ به تو گفت و بویش تا سال‌ها بعد بهت چسبید.
من از چشمان حرفی، چشم درمی‌آورم روشن که دیدن‌ها بریزد از زبان‌اش حرف… هر روز از شمال باران، چشم می‌ریخت‌ام ب جای اشک، تا بی‌آیی، با زبان تازه‌ای از حرف
برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی نوشته‌اند پوراحمد با نوشتن یک نامه هشت صفحه‌ای خود را حلق‌آویز کرد.
کیومرث پوراحمد با حرفها و کنش ها و اعتراضات و در آخر با مرگش پیام بزرگی به ما داد. پیامی در اعتراض به دو تیغ سانسور و سرمایه های هدایت شده که سینمای ایران را به پرتگاه سقوط برده است.
