به گزارش رادیو زمانه کیومرث پوراحمد، کارگردان سینمای ایران چهارشنبه ۱۶ فرودین ماه چشم از جهان فرو بست.
رادیو زمانه می نویسد: رسانه‌های رسمی از «درگذشت» پوراحمد خبر دادند و علی قائم مقامی، تهیه‌کننده آخرین فیلم او نیز به خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفت: «این کارگردان در رشت به دلیل ایست قلبی از دنیا رفته است.» اما کانال تلگرامی ماهنامه «فیلم امروز» نوشت:
«کیومرث پوراحمد خودکشی کرد. همین‌قدر سهمگین و باورنکردنی، وحشتناک و تکان‌دهنده، از سر افسردگی و ناامیدی، بی‌آیندگی و بیهودگی. فعلاً همین.»
برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی هم نوشته‌اند پوراحمد با نوشتن یک نامه هشت صفحه‌ای خود را حلق‌آویز کرد.
مهرداد پوراحمد، برادر کیومرث پوراحمد گفته است:
«واقعاً خودمان هم نمی‌دانیم که چه اتفاقی افتاده و آیا این اخبار درست است یا نه، چون ایشان برای سفر در شمال بودند برای همین قرار است ما حرکت کنیم تا صبح آنجا باشیم.»
پوراحمد افزود:
«اگر اشتباه نکنم برادرم از روز پنجم یا ششم نوروز برای سفر به شمال رفته بودند و ما هر شب باهم حرف می‌زدیم و اتفاقاً حالشان هم خیلی خوب بود.»
کیومرث پوراحمد در سال ۱۳۲۸ در نجف‌آباد استان اصفهان متولد شد و فیلم‌هایی همچون «تیغ و ترمه»، «کفش‌هایم کو؟»، «۵۰ قدم آخر»، «اتوبوس شب»، «نوک برج»، «گل یخ»، «خواهران غریب»، «شب یلدا»، «به‌خاطر هانیه» و «بی‌بی چلچله» را ساخت.
به گزارش زمانه، پوراحمد سال گذشته فیلم «پرونده باز است» را ساخت. محمد مهدی اسماعیلی، وزیر ارشاد اسلامی همزمان با اعلام فیلم‌های چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر گفت این فیلم‌ها «کاملاً با شعار جشنواره در یک راستا بوده است» و یکی از این فیلم‌ها ساخته کیومرث پوراحمد است.
این کارگردان سینما در اینستاگرام در واکنش به برگزاری جشنواره فیلم فجر بدون اشاره به سخنان وزیر ارشاد و در شرایطی که بسیاری از هنرمندان ایرانی داغدار بودند و جشنواره‌های فجر را به دلیل کشتار و سرکوب جنبش مردم ایران تحریم کرده بودند، نوشت: «جشنواره فیلم فجر دیگر جشن سینمای ایران نیست، جشن دو سه ارگان خاص است، در این چند ساله جشنواره برای من هیچ ارزش و اهمیتی نداشته به‌خصوص در این سال خونبار و دردناک، با این همه داغی که بر دل داریم دیگر چه جشنی چه جشنواره‌ای؟»
رادیو فردا نوشته است در سال‌های اخیر، نام این کارگردان در پای بسیاری از بیانیه‌های اعتراضی هنرمندان سینما دیده می‌شد. ازجملهٔ این موارد می‌توان به اعتراض به جان‌باختن بکتاش آبتین، نویسندهٔ زندانی؛ سرکوب مردم معترض خوزستان در تابستان ۱۴۰۰؛ اعتراض به امضای سند همکاری ایران و چین؛ اعتراض به سانسور ادبیات و سینما؛ و اعتراض به زندانی‌کردن فعالان محیط زیست اشاره کرد.
بیشتر بخوانید:
کیومرث پوراحمد: چه جشنی؟ چه جشنواره‌ای؟
