کنی پالمن

حرف اصلی پالمن در این داستان، بررسی تقابل میان واقعیت و خیال و جستجوی هویت در این میانه است. راوی داستان درگیر این پرسش است که آیا باید برای تجربه عشقی بزرگ مانند شخصیت‌های داستانی تغییر کند، یا هویت واقعی و ناقص خود را بپذیرد. پالمن از طریق این تقابل، نشان می‌دهد که چگونه انسان‌ها در مواجهه با ایده‌آل‌های غیرواقعیِ برگرفته از ادبیات و سینما، هویت خود را زیر سؤال می‌برند و در نوسان بین «بودن» و «نمودن» گرفتار می‌شوند.