شعر
فرزین پارسیکیا: رها باشیم
مکرر این همه همهمه را چه مینامی؟ چیست که نام طولانیترین اتفاق، رهاییست تا به بند تو ببندم پا
ببندم به لبخند و چشم تا تو بگشایی دست، اجزای ملتزم به ضرورتت،همه یکجا جمع شدهاند، میبینی؟
۳۰ مرداد ۱۴۰۱