زنگوله تنبل

در این یادداشت به هوشنگ چالنگی می‌پردازم، کسی که حضورش به گروه «شعر دیگر» اعتبار بیشتری داد. شاعری که با ظرفیت‌های ذاتی شعرش که از زیست و اقلیم زندگی او نشأت گرفته و در کنار شهود شاعرانه نیرومند و با دانش و آگاهی از اساطیر و فلسفه یونان درهم آمیخته بود اشعاری را سرود که جان‌مایه‌ی شب‌های تاریک و بلند مردمان سرزمین‌مان شده است.