بانگ - نوا
بانگ – نوا: «هَـ هْ»، رضا براهنی
همیشه ما گورستان‌های نو می‌آفرینیم اما دل مرا ببین که در گرو گورستان‌های کهنه‌ای ست که گورهاشان در خاک غربال می‌شوند. زمان کشیده جهان را به توبره و ناگهان کسی از راه می‌رسد.
۱۵ دی ۱۴۰۰
همیشه ما گورستان‌های نو می‌آفرینیم اما دل مرا ببین که در گرو گورستان‌های کهنه‌ای ست که گورهاشان در خاک غربال می‌شوند. زمان کشیده جهان را به توبره و ناگهان کسی از راه می‌رسد.
می‌توان براهنی را دوست نداشت. می‌توان او را نفهمید، نپذیرفت، بر نگاه و سخنش مردد ماند، یا از او رنجید. کسانی نپذیرفته‌اند. کسانی رنجیده‌اند. اما نمی‌توان او را ندیده گرفت.
براهنی برخلاف اغلب نویسندگان که به تکرار خودشان می‌افتند، اگر کشف تازه‌ای نکند رمان نمی‌نویسد. آواز کشتگان” یک رمان کلیدی و واقع گرایانه‌ترین رمان براهنی است.
به زودی نشریه ادبی بانگ دوسیه‌ای را هم به یکی از مهم‌ترین شاعران، رمان‌نویسان و نظریه‌پردازان تاریخ ایران اختصاص می‌دهد: رضا براهنی. این دوسیه با همکاری و زیر نظر عباس شکری تهیه شده است و گستره‌ای از آثار رضا براهنی و حد تأثیرگذاری او در زمینه‌های شعر، داستان‌نویسی، نقد ادبی، روزنامه‌نگاری و برگزاری کارگاه‌های آموزش شعر و داستان را در برمی‌گیرد.
ادبیات ایران بر پرده‌‌ی بزرگ خویش نقش‌‌های بسیاری را جان داده است؛ نقشِ سفرها، حماسه‌‌ها، پناه‌‌ها، عرفان‌‌ها، جست‌‌و‌‌جوها، پهلوانی‌‌ها، قاطعیت‌‌ها، عقل‌‌ها، خسته‌‌گی‌‌ها، دیوانه‌‌گی‌‌ها.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.