آذر ۱۷, ۱۴۰۴

اگر فکر می‌کنید داستان باید «حرفی برای گفتن» داشته باشد، اگر معتقدید پیرنگ ستون فقرات روایت است و اگر زبان را فقط ابزاری برای انتقال قصه می‌دانید، مرداد عباسپور با مجموعه‌داستان تازه‌اش «من از همه‌ی چهل‌وهشت‌ساله‌های جهان پیرترم» به شما می‌گوید که احتمالاً در جاده‌ای قدیمی و امن قدم می‌زنید. در گفت‌وگویی عمیق و روشنگر، این نویسنده و پژوهشگر ادبی از ضرورت «بیگانه بودن در زبان»، مرگ مؤلف به معنای ادبی، و پیوند زدن داستان‌نویسی با هنر مفهومی می‌گوید؛ گویی او نه برای بازگویی قصه‌ها، که برای زنده نگه داشتن خود زبان می‌نویسد.