تجمعه ۱۴ آذر ۱۴۰۴، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی با حمله مستقیم و خشونتآمیز به اعضای کانون نویسندگان ایران حمله کردند و مانع برگزاری مراسم بیست و هفتمین سالگرد قتلهای زنجیرهای محمد مختاری و محمدجعفر پوینده در امامزاده طاهر کرج شدند.
بالزاک در این رمان، افسردگی زن را نه به عنوان یک بیماری فردی، بلکه به مثابه «شورشی خاموش» علیه نظامی توصیف میکند که عشق را به وظیفه و شور را به قانون تبدیل میکند. ژولی، در میانه دوگانگی وظیفه و میل، به نمادی از زنانی بدل میشود که صدایشان در تاریخ رسمی ناشنیده مانده است. به تعبیر کریستوا، بالزاک در این رمان «گفتار مادری» را در دل زبان پدرانه جای میدهد و رنج بینام زن را در قالب داستان به تصویر میکشد. مرگ تدریجی ژولی نیز در این اثر، نه یک شکست، که صورتی از رهایی و مقاومت در برابر نظامی است که خواستار انطباق کامل زن با نقشهای ازپیشتعیینشده است.
