نویسندگان بزرگ چگونه شاهکارهایشان را خلق می‌کنند؟ از نظم آهنین تونی موریسون و استیون کینگ تا خلاقیت در لحظات روزمره آگاتا کریستی، فرآیند نوشتن به اندازه داستان‌ها متنوع و الهام‌بخش است. این مقاله نگاهی به عادات منحصربه‌فرد نویسندگان برجسته می‌اندازد که نشان می‌دهد خلاقیت، بیش از الهام، به تعهد و حضور نیاز دارد.
«انتظار فراموشی» موریس بلانشو، با ترجمه شهرام رستمی، رمانی فلسفی است که در گفت‌وگوهای زوجی بی‌نام، ناتوانی زبان در بیان تجربه انسانی و کشمکش میان انتظار و فراموشی را کاوش می‌کند. این اثر، با نثری انتزاعی، خواننده را به تأمل در معنا، هویت و زمان دعوت می‌کند.
رمان «گورستان شیشه‌ای»، سرور کسمایی روایتی چندصدا و چندلایه از یک شکست جمعی ارائه می‌دهد؛ شکست آرمان‌های انقلابی که به جای تعالی بخشیدن به انسان، او را در دالان‌های تاریک و پیچیده یک «قنات» استعاری گرفتار می‌کند. کسمایی با بهره‌گیری از نمادپردازی عمیق، «انقلاب» را نه یک صعود به سوی روشنایی، که یک فرود جمعی به اعماق زمین و درونِ «حفره‌ها و گودال‌های خالی وجود» شخصیت‌هایش تفسیر می‌کند. نقد نسیم خاکسار بر این رمان:
