مرداد ۱۱, ۱۴۰۴

پرستو جوزانی در این اشعار با تصاویر تند و نمادین، وضعیت انسانی را در برابر نیروهای بیرونی (شهر، مرگ، فساد) و ترس‌های درونی به تصویر می‌کشد. شعر «سنگ صبور» به‌ویژه با ترکیب اسطوره و واقعیت، امیدهای شکست‌خورده را نشان می‌دهد و از زبان یک راوی بی‌رحم، مخاطب را با حقیقت تلخ زندگی مواجه می‌کند.