بدیعی در روایتی شخصی و دقیق، ماجرای ترجمه کامل «اولیس» و تلاش‌های مکرر برای اخذ مجوز انتشار آن را شرح می‌دهد. او همچنین به چالش‌های ناشی از سانسور و فشارهای نهادهای مختلف برای حذف بخش‌هایی از متن اشاره می‌کند.
رودخانه خروشان و پرآبی بود و از کنار روستا می‌گذشت. کوله پشتی‌ام را روی زمین گذاشتم. بعد دست و صورتم را توی آب شستم. آب سرد بود و مثل تیغ صورتم را می‌خراشید. دم بهار بود اما هنوز برف در حاشیه دیوارها و حصارها، به چشم می‌خورد. شکوفه‌های هلو و گیلاس تازه ترکیده بودند. آفتاب گرمی روی سر درخت‌ها، چمنزارها و ساحل سنگلاخی رودخانه می‌تابید. تفنگ، روی دوشم بود. صدایی از پشت سرم بلند شد.
نمایشگاه انفرادی علی اکبر صادقی، هنرمند پیشکسوت ایرانی، در زیرزمین دستان برپاست. صادقی که بین سال‌های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ شش فیلم انیمیشن موفق از جمله «گلباران» و «زال و سیمرغ» را در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ساخت، به‌خاطر استفاده از عناصر فرهنگ ایرانی، اساطیر و نقاشی‌های قهوه‌خانه‌ای در آثارش شناخته می‌شود. این نمایشگاه شامل نقاشی‌ها و تصویرگری‌های اوست که اغلب با مضامین تاریخی و فرهنگی ایران همراه‌اند.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
