مرداد ۲۵, ۱۴۰۳

از دیگران

اریک امانوئل اشمیت: «چهره‌نگاری تو‌خالی» به ترجمه رباب خمیس

چهره‌نگاری توخالی، هنر گفتن بدون گفتن است.  بجای توصیف مستقیم ویژگی‌های مثبت یا منفی فرد بر آنچه بیان نشده و حذف یا القا شده تمرکز می‌کند. تاثیر آن از اینجاست که گاهی سکوت بیش از فریاد سخن می‌گوید و آنچه نشان داده نمی‌شود از آنچه به نمایش در می‌آید جای معنادارتری اشغال می‌کند.

ادامه مطلب »