لعنت به تک تک واژه‌هایت ای فارسی! در آن شبی که کورد را می‌کشتند و بلوچ را و لر را و تو مشغول صنعتی ادبی بودی تا با شراب و شاهد و شمع واج‌آرایی کنی، و من با دست خالی فریاد زدم، بی شرف! بی شرف! بی شرف!
به گزارش رادیو زمانه روشنفکران و دانشگاهیان فرانسوی همچون آلن بدیو، اتین بالیبار، لودوین بانتینی، آلن برتو، سوفی ونیش، توماس پیکتی و … با انتشار
شروین حاجی‌پور، خواننده ترانه اعتراضی «برای…» به «فعالیت تبلیغى علیه نظام» و «ترغیب و تحریک افراد به اعمال خشونت‌آمیز» متهم شد.
داریوش اقبالی پس از ترک سالن کنسرت و اجرای ناتمام خود در ویدیویی از پلیس لندن انتقاد و پلیس را به عدم انجام وظیفه خود در تامین امنیت تماشاگران متهم کرد.
نگاهش رفت روی شیشه‌های عطرِ. سر یکی را برداشت. بوی یاس در اتاق پیچید. شیشه‌ی عطر را بویید و در آینه جلوی نور گرفت. مادرش یک عمر گفته بود: خوردوخوراک به میل خودت، لباست به طبع مردم! از شکل خودش و روپوش تنش بدش آمد.
بادا به باد!بادا به داد!/بِرَهانمان از شرِّ ملّای مسلّح! بِرَهان!/دادا به داد!/دادا به دادار!/بِتوفان بر رَهزنانِ پاسدار! بِتوفان!/بادا به آب بادا به خاک/بادا حبابِ جهانِ در خواب/به دادِ مردمانِ کُهَنْ‌عهدِ تنها/بگردد جمع دیگر بار/برآید آرزوهاشان به آینده/ به قرنِ تازه آوازی دگر خوانند
کانون نویسندگان ایران با انتشار بیانیه‌ای کشتار زاهدان و سرکوب بی‌رحمانه اعتراضات دانشجویی در دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه تبریز را محکوم و از حمایت استادان از دانشجویان استقبال کرد.
معلم اخراجی که مثل من سیگاری است، بعد از یوگا می‌گوید قرار است ساعت ۷ مردم در میدان اصلی جمع شوند. یک ساعت بعد در پارکینگ را می‌بندم، همسایه می‌گوید نروید شهر شلوغ است.
شروین حاجی‌پور، سازنده و خواننده ترانه مردمی «برای..» نخستین بار بعد از آزادی از زندان پیامی در اینستاگرام منتشر کرد. حاجی‌پور در این پیام تلویحاً اعلام کرد قصد دارد در ایران بماند و به همین دلیل هم نمی‌تواند با رسانه‌ها مصاحبه کند.
آه فقدان ِ اعظم! اسامی ِ مسلسل! کلمه‌ی اول! گلدان من گشوده است بیا! همه ی خاک وطن را بریز تویش بیا هر که را بریز در سوراخی جدا، کابوسی جدا، پیروز شو در کشاله ام
ارنو در آثار متعددش که اغلب از قلمرو شرح‌حال‌نویسی‌های شخصی می‌آیند، به ریشه‌های تبعیض‌های اجتماعی در جامعه فرانسه می‌پردازد.
ناشران تبعیدی: بر نویسندگان و ناشران ایرانی است که به هر وسیله‌ای که می‌توانند خودسانسوری و سانسور را نادیده بگیرند و در کنار دفاع از جنبش آزادی‌خواهانه زنان و مردان ایران، به عادی سازی نشر بدون ممیزی و مجوز یاری رسانند.
راهزنان با موروها، راهزنان با حلقه ها و دوشس‌ها، راهزنان با برکت همراهی برادران سیاه، با هواپیما از آسمان آمدند تا بچه ها را بکشند، و در خیابان‌ها خون کودکان به سادگی چونان خون کودکان جاری شد.
دبیرخانه جایزه مهرگان در بیانیه‌ای که به امضای مدیر و ۲۴ نفر از داوران جایزه مهرگان ادب و مهرگان علم و محیط زیست رسیده است اعلام کرد در پیِ حوادث تلخ و دردناک روزهای اخیر ایران، مراسم اختتامیه جایزه که قرار بود در روز ۲۹ مهرماه ۱۴۰۱ (۲۱ اکتبر ۲۰۲۲) برگزار شود لغو شده است.
در فصل اهدای جوایز نوبل بیش از ۱۲۰ برنده جایزه نوبل در رشته‌های گوناگون، با امضای یک بیانیه اعلام کردند از اقدامات شجاعانه مردم ایران حمایت می‌کنند و در مبارزه برای رسیدن به عدالت، آزادی و حقوق بشر، به آنان می‌پیوندند.
توی آن مانتوشلوار گل و گشاد مدرسه حتا فکرش را هم نمی‌کردم طعمه‌ی دلچسبی برای برادر وخواهرهای مکتبی باشم که چندسالی بود سر راه زن‌ها و دخترها سبز می‌شدند و می‌خواستند ما را از دوزخ به بهشت بکشانند.
مجید کاوه، وکیل شروین حاجى‌پور، هنرمند بازداشتی ایرانی با انتشار پیامی در توییتر اعلام کرد که با پیگیری‌های او و همکارش، عادل علی‌پور، بازپرس شعبه شعبه ۱۱ دادسراى عمومى و انقلاب سارى قرار بازداشت موقت شروین حاجی‌پور را به وثیقه تبدیل کرد .
آتفه چهارمحالیان، شاعر و فعال حقوق کودک بازداشت شد. از نحوه بازداشت او و همچنین از محل نگهداری او اطلاعی در دست نیست. هوشیار انصاری‌فر، نویسنده، شاعر و مترجم این خبر را در مصاحبه‌ای در اختیار رسانه‌ها قرار داده است.
جنبش «زن، زندگی، آزادی» به بحث درباره حجاب در فرانسه نیز مجددا دامن زده است. نماینده پارلمان فرانسه گفت: «حتی اگر حجاب را نوعی بردگی بدانیم و به نظر من حجاب یک لباس جنسیتی است.»
رام بیضائی، ادیب، پژوهشگر، نویسنده و کارگردان که پس از سال‌ها سانسور و توقیف آثارش در ایران بیش از ۱۱ سال پیش به‌اجبار کشور را ترک کرد، در واکنش به اعتراضاتِ «زن، زندگی، آزادی» شعری سروده است.
انگار که ریسمانی خیس است این صداهای متصل که می‌چکد هر بار بر خاکِ تفتیده
نیازی هم به انگار نیست و نه انکار
آن‌چه که هست دُرُست در برابرِ چشم‌ست.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
