جهان، آشفتگیِ محض است؛ بی‌معنا و خشن. در این میان، آیا نوشتن فقط پناهگاهی برای فرار است؟ جویس کرول اوتس پاسخی انقلابی دارد: نوشتن، نه یک فرار، که اسلحه‌ای برای مقابله است. او می‌گوید نوشتن تلاشی شجاعانه است برای تحمیل نظم به بی‌نظمی، ساختن معنا از دل پوچی و خلق ساختاری که زندگی را قابل تحمل می‌کند.