این شعر نیست، تن ِ مجروح ِپانزده ساله‌ای‌است چرکین از تجاوزهای پی‌در‌پی، سر شکافته‌ی دخترکی آوازه‌خوان است با کلماتی له شده در گلو، سینه دریده کارگری زندانی است که تا آخرین ضربه به شکنجه‌گرش می‌خندید.