گویه‌های بانگ – گویۀ بیستم: چند شعر از ندا معمار کرمانی

حرف اصلی ندا معمار کرمانی در این شعرها، درهم‌تنیدگی عمیق احساسات انسانی با طبیعت، فقدان، و چرخه‌های پایان‌ناپذیر زندگی و مرگ است.