در رمان «گربه‌‌های پرنده» نوشته احمد خلفانی آنچه که بیش از همه به کنش شخصیت‌ها جهت می‌دهد، نیاز آن‌ها به ارتباط است. همه عناصر داستان در خدمت نیاز به «وصال» قرار گرفته است.