در تاریک‌ترین شبِ این سرزمین، خورشیدِ هزارساله‌، از موهایِ آویخته‌ات‌‌ بر دست‌هایِ زیرِ تابوت، روزش را آغاز می‌کند، بالاتر از گلدسته‌هایِ اوین، بالاتر از بلندگوهایِ انقلاب در ظهرِ جمعه