از ما
بیژن بیجاری: تاوّل
داستان با این سطرها آغاز می شود: غروبی از غروب‌های پاییزیِ تهران، که تنهایی به قیلوله خوابی دَرم رُبوده بود، ندایی شنیدم انگار بیدار/ خواب
۱۴ شهریور ۱۳۹۹
داستان با این سطرها آغاز می شود: غروبی از غروب‌های پاییزیِ تهران، که تنهایی به قیلوله خوابی دَرم رُبوده بود، ندایی شنیدم انگار بیدار/ خواب
از دید آنزیو نوشتار بکت «روایتی است انعطاف‌پذیر مانند جلسه‌های روانکاوی و گفت وشنود بالینی با احساس تهی درونی و سرگشتگی روحی. ساموئل بِکِت (۱۹۰۶
«روزی که ققنوس شدم» از مجموعه داستان «جشن یک‌نفره» نوشته مسعود کدخدایی درباره زوال اندیشه قهرمان در ذهن کسی است که روزی می‌خواست قهرمان باشد.
افسرده یا سرخوش؟ «من افسرده‌ام.» این جمله‌ای‌ست که بعد از چهار ماه خانه نشینی و قرنطنیه، در یکی از گروه‌های تلگرام می‌نویسم. (گروهی که بیشتر،
درست روز تولد شصت سالگی ام اتفاق افتاد. اما وقتی آمدم و برای زن و بچه هام تعریف کردم، خودش حکایتی شد! اول فکر کردند دارم با
وقتى که از پناهگاه تاریک طولانى بیرون آمدم در چشم‌انداز بهاره، همه جا آبى رنگ بود با طیف نیم‌رنگ هاى دلفریبش. نگاهم که از آسمان
لورپایُر خانم دیوانه است و من هم کاری نمی‌توانم بکنم. لورپایُر خانم دیوانه است و من هم کاری نمی‌توانم بکنم، هیچ‌کس کاری نمی‌تواند بکند، اگر
گمان می‌کنم کار جذابی که تا به امروز در نوشته‌هایم کرده‌ام یافتن لحن بوده است. این مسئله‌ای‌ست مربوط به فرم و شاید همین دلیل تعلقم
شهرام رحیمیان در داستان «شهلا و شوهری برای سگ‌ها» می‌نویسد: «با چشم بصیرت می‌توان دید که نرمه بادى برگ‌های زرد شاخه‌ی درخت توتی را که
پس از آن روزهاى ملال‌آور و طولانى، صلات ظهر روزی از روزهای شورانگیز پاییزى، در انتهای کوچه‌ای بن‌بست، در جایی دنج و دلچسب، قصاب خیابان
به مناسبت صدمین سال تولد آنه‌ماری شوارتسنباخ، نویسنده، محقق، جهانگرد و هنرمندِ عکاس سوئیسی آثار او دگربار در کشورهای غربی منتشر شد و نامش بر
به تازگی رمانی از حسن بلاسم نویسنده تبعیدی عراقی که در حال حاضر در فنلاند زندگی می‌کند منتشر شده است: الله ۹۹ (به عربی: ایمیالت
پرداخت به داستان‌های غلام‌حسین ساعدی را می‌توان با این جمله آغاز کرد: غلام‌حسین ساعدی داستان‌نویسِ ارزشمندی است. در پاسخ به چرایی‌ی این جمله می‌توان چنین
صداهایی توی دالان‌های خالیِ کله‌اش می‌پیچند … «… و یادم باشد هنوز حالاست.آن جا بیرون، هنوز باغ ماست که آن جاست : طلسم شده و
نفرین‌نامه‌ای از یکی از مهم‌ترین نویسندگان معاصر لبنان با یک پیام روشن: برخیزید و بگذارید انتقام بیروت را بگیریم!
با آغاز انقلاب تونس و حوادث پس از آن در جهان عرب، چند سالی بود که توجه رسانه‌های جهان بیش از همیشه به کشورهای عربی
فارسی: ع. بهرامی یکى از کشیش هاى فرقه یونیتاریسم۱ که شنیده بود رفته ام پیش ماهاریشى ماهش۲، پیرو مرادِ بیتل ها و داناون و میافارو،
دیرزمانی نیست که کتاب‌خوان‌های ایرانی به خواندن رمان‌های لویی فردینان سلین روی آورده‌اند و از عصیان‌های او و زبان تند و صریح‌اش، در مرگ قسطی
علی شریعت کاشانی – با نگاهی بر کارهای احمد شاملو می‌توان به تأثیرگذاری آثار و اندیشه صادق هدایت بر گوشههای چشمگیری از نثر و شعر
داستان نویسىِ نوین با گسست از بیانگرى، واقعیت را، همچون کلیتى یکپارچه و تمامیت یافته و منتظم، به مخاطره انداخته است. پیشتر در نظام زیبای
۱ شب تابستانی جلیل و قَدری بود. هوا دم کرده بود. ما نشسته بودیم دو طرف مغازه کربلایی علیشاه روی سکوهای سمنتی، انگاری نیمکت. چپق
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.