نه آرزویی در کار است و نه آرمانی و نه حتی چشم‌اندازی از کوچک‌ترین تغییر در میزان فلاکت. مثل این است که راوی معتاد این داستان اضمحلال را درونی کرده است. به یک معنا از این طریق هم می‌توان به اضمحلالی که در بیرون از او اتفاق افتاده پی برد. یک نمونه تعمیم‌پذیر؟
«سه قطره خون» در فضایی سرد و غم‌آلود در تیمارستانی می‌گذرد که مانند داستان «اتاق شماره ۶» آنتون چخوف تمثیلی از جامعه معاصر نویسنده است.
نویسنده‌ای که هرگز نابینا نبوده چگونه یک فرد نابینا را توصیف می‌کند؟ دقیقاً چه کلمه‌هایی ممکن است به کار ببرد؟ داستان آرش دبستانی از این نظر اهمیت دارد که تصویری کاملا واقعی از زندگی یک فرد نابینا در اختیار ما می‌گذارد.
. داستان «سوزنبان»ِخوان خوزه آره‌اولا به ترجمه رضا علامه‌زاده را با صدا و اجرای قدرتمند ژوان ناهید می‌شنوید.
در «گروفلو»، نخستین تجربه ما در تولید کتاب صوتی برای کودکان، هشت هنرمند مشارکت داشته‌اند. کاری از گروه تئاتر دریچه و به کارگردانی نیلوفر بیضایی.
دومین شماره رادیو شهرزاد در همکاری با «بانگ» به داستان‌نویسی زنان اختصاص دارد: «مثل من» نوشته پرتو نوری علا «یکی هست، یکی نیست» مرثا شیرعلی و سرانجام معرفی رمان «نقشینه» نوشته شیوا شکوری.
“بشکن دندان سنگی را” روایت جامعه‌ای است پَست و شَقی، ایستا، دشمن نوآوری، فقیر و بخیل که دشمنی در آن حرف اول را می‌زند؛ جامعه‌ای که قربانی می‌طلبد نه برای پیشرفت، که برای آنکه درجا بزند یا عقب برود.
نخستین برنامه از مجموعه برنامه‌های بانگ – نوا و شهرزاد در در گفت‌وگو با ندا کاووسی‌فر، حسین آتش‌پرور، نسیم خاکسار و قاضی ربیحاوی.
«بگذار آن را جاز بنامند» نوشته جین ریس و به ترجمه نسیم خاکسار: روایتی از عصیان یک دختر مهاجر رنگین‌پوست در لندن که سیستم او را به آستانه درهم‌شکستگی و فروپاشی درونی می‌رساند. به شکل کتاب صوتی.
بانگ‌نوا عنوان سری جدید برنامه‌های رادیو شهرزاد است. این برنامه نویسندگانی از سه نسل را گرد هم آورده: شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر از نشریه‌ی
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
