اهدای هزار متر زمین با ارزش در ایران به ضارب سلمان رشدی

سلمان رشدی، بعد از سوءقصد

حجت‌الاسلام محمد اسماعیل زارعی مسئول دبیرخانه اجرای حکم قتل سلمان رشدی بر اساس فتوای خمینی در همایشی با عنوان «فتوای ماندگار» گفت:

«از اقدام شجاعانه جوان آمریکایی در جهت اجرای حکم تاریخی امام راحل صمیمانه تشکر می‌کنیم. اینکه با این اقدام خود یک چشم سلمان رشدی را کور و یک دست او را ناکار کرد باعث خوشحالی مسلمانان شد.»

سلمان رشدی جمعه ۱۲ اوت/۲۱ مرداد در غرب ایالت نیویورک در یک برنامه ادبی با چاقو مورد حمله قرار گرفت. بنا به اعلام خانواده رشدی جراحاتی که به این نویسنده وارد شده به حد و به گونه‌ای است که «زندگی او را تغییر خواهد داد». خانواده رشدی گفته‌اند که به «شوخ‌طبعی» این نویسنده با وجود «شدت جراحاتش» خدشه‌ای وارد نشده است. هادی مطر، متهم به حمله با چاقو به سلمان رشدی در مصاحبه‌ای با نیویورک پست گفت به آیت‌الله روح‌الله خمینی احترام می‌گذارد اما نمی گوید پیروی فتوای بنیانگذار جمهوری اسلامی بوده است. هادی مطر همچنین به نیویورک پست گفت تنها چند صفحه از رمان «آیات شیطانی» رشدی را خوانده است.

محمد اسماعیل زارعی گفت:

«هر چند سلمان رشدی مرده‌ای متحرک بیش نیست در همین راستا در جهت ارج نهادن به این اقدام شجاعانه حدود هزار مترمربع زمین زراعی با ارزش و حاصلخیز اهدایی مرحوم حجت‌الاسلام حاج شیخ حسین زارعی طی مراسم ویژه‌ای تحویل وی [هادی مطرف ضارب رشدی] و یا نماینده‌ی قانونی‌اش می‌شود.»

زارعی در ادامه گفت:

«مقدار زمین باقی‌مانده هم تحویل کسانی خواهد شد که این جرثومه فساد را به درک واصل کنند. ما معتقد هستیم این حکم باید در هر شرایطی اجرایی شود و همه توان خود را برای اجرای این حکم تاریخی حضرت امام به کار خواهیم گرفت.»

۱۴ ژانویه ۱۹۸۹ گروهی از مسلمانان مقیم بریتانیا در شهر بردفورد بر ضد رمان «آیه‌های شیطانی» تظاهرات کردند و نسخه‌هایی از این کتاب را سوزاندند. ۲۷ ژانویه‌‌ همان سال گروهی از مسلمانان در هایدپارک لندن امضاهایی در مخالفت با این رمان گرد آوردند و «طومار» را به انتشارات پنگوئن که مالک انتشارات «ویکینگ‌پرس» است فرستادند. دقیقاً یک ماه بعد، در ۱۴ فوریه ۱۹۸۹ آیت‌الله خمینی فتوای قتل سلمان رشدی را صادر کرد.

بیشتر بخوانید:

سوءقصد به سلمان رشدی: تیغ‌کشی جاهل و جهالت بر آزادی بیان

بانگ

«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته است.

شبکه های اجتماعی