من، نگین فرهود، متولد ۱۳۶۰، خوزستان، سرزمینی که هنوز خاطرات رنجور جنگ را در خود دارد و حافظه‌ی مردمانش از صداهای ترسیده‌ی آن ایام فراموشی نمی‌گیرد.
تحصیلات دانشگاهی‌ام را همان‌جا تا مقطع کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی ادامه دادم و هم‌اینک دانش‌پژوه زبان و ادبیات فارسی دوره‌ی دکتری هستم. از سال ۷۶ به شکل جدی فعالیت ادبی خود را با شعر کلاسیک (غزل) آغاز کردم که در مجلات و روزنامه‌های ادبی و فرهنگی آن سال‌ها به چاپ رسیده‌اند. سال ۱۳۹۱، هم‌زمان با مهاجرت به تهران، دقیق‌تر و نزدیک‌تر به شعر آزاد شدم و سال ۱۳۹۷ اولین مجموعه‌ی شعرم با نام از رنج اشیا از سوی نشر حکمت کلمه به چاپ رسید. توجه به شعر حجم و شعر دیگر از علاقمندی‌های من شد، هرچند قائل به این دسته‌بندی‌ها نیستم و هر خلق خوبی می‌تواند برایم لذت‌بخش باشد. هم‌زمان با مطالعه‌ی مستمر در حوزه‌ی شعر و ادبیات، مجله‌ی الکترونیکی بیداد موریانه‌ها را منتشر کردم که در آن صرفاً به شعر شاعران زن پرداخته‌ام. بیداد موریانه‌ها در حقیقت نام کانال تلگرامی است که در آن چند سالی‌ست به معرفی آثار ارزشمند زنان شاعر وطنم مشغول‌ام. مدت کوتاهی نیز به عنوان خبرنگار ادبی با هفته‌نامه‌ی کرگدن همکاری داشته‌ام که مصاحبه و گفت‌وگو با مرتضی کاخی، عبدالعلی دستغیب، جواد مجابی و تنی چند از دیگر بزرگان ادبیات از کارهای آن دوران است. خطبه‌ی خاک دومین مجموعه‌ی شعر من است که اردیبهشت ۱۳۹۹ توسط نشر حکمت کلمه به چاپ رسید و دربرگیرنده‌ی ۲۵ شعر است.
پس از چاپ دو مجموعه شعر، سومین دفتر شعرم، معارضه، در نوبت انتشار است.
نظر به هوا
که از دورترین سمت شتابش می‌آید و
می‌خوانَدَم به خود
نظر به هوا کردم و گفتم تو کیستی؟
و منتشر شدم در او
و سرد به شال‌گردن ابرها پیچیدم
و بر صدای منتظر اشیا
که دستگیره را می‌چرخاند و می‌دود به اتاق
باریدم
و نشنیدم
خانه از فضایل آمیخته با خشت و خونش
قلبی درآورده مرا سپاس بگوید:
سپاس ای هزار و یک شبِ لالایی‌ات
لای لاجورد پتو
که طفل نوباوه‌ی صبح را
به دبستان می‌بُرد و شب از کوهِ کمر
به قعر خستگی می‌افتاد
ای در برودت آشپزخانه‌ی قسطی
اجاق را می‌شایستی
و وقتی طره‌هایت
رگی به تیغ سپردند و
زیبایی‌ات را به وحشت انداختی
ماه با حزن خواهری دلتنگ
پیش می‌آمد و در صورتت می‌گریست
سپاس ای هاله‌ی آفتابِ دور سرها
که تغییر نمی‌کند جهت مهربانی‌ات با باد
تو می‌توانی از شیر آب شهری چکه کنی
و تعارف شوی از پیاله‌ی فرتوتی به گلدان‌ها
و زندگی‌ات پابه‌پا کند درون وقفه‌ی مرگ
تا چراغ برداری از چشم‌هات
برای آویختن به غیابت
بیشتر بخوانید:
