کانون نویسندگان ایران سه شنبه ۱۱ آبان اجرای حکم زندان آرش گنجی، نویسنده، مترجم و عضو هیئت دبیران این کانون را محکوم کرد و خواستار « آزادی بی قید و شرط او، دیگر اعضای در بندِ کانون و همه زندانیان سیاسی و عقیدتی» در ایران شد.
آرش گنجی روز گذشته پس از حضور در واحد اجرای احکام دادسرای اوین، بازداشت و به زندان اوین منتقل شد.
آرش گنجی در اول دی ۱۳۹۸ در پی مراجعه نیروهای مأموران امنیتی به خانهاش بازداشت و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات در زندان اوین منتقل شد، و مدتی بعد در ۲۹ دی همان سال با تودیع قرار وثیقه ۴۵۰ میلیون تومانی تا پایان مراحل دادرسی از زندان اوین آزاد شد. این مترجم در دادگاه بدوی که حکم آن ۱۰ دی سال گذشته ابلاغ شده بود، به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی» به پنج سال، «تبلیغ علیه نظام» به یک سال، «عضویت و همکاری با گروهک مخالف نظام» به پنج سال، جمعاً به ۱۱ سال، زندان محکوم شد که پنج سال آن قابل اجراست.
به گفته وکیل مدافع آرش گنجی، مصداق تمامی این اتهامها ترجمه کتابی درباره تحولات کردستان سوریه با عنوان «کلید کوچک دروازهای بزرگ، انقلاب رژاوا» است.
بیانیهی کانون نویسندگان ایران در اعتراض به اجرای حکم زندان آرش گنجی
روز دهم آبان ماه حکم زندان آرش گنجی، نویسنده، مترجم و عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران اجرا شد. جمهوری اسلامی او را نیز همچون صدها انسان آزادهی دیگر که نخواستند در صف حافظان وضع موجود بایستند، به زندان افکند. او مانند سه عضو پیشین هیئت دبیران، رضا خندان (مهابادی)، بکتاش آبتین و کیوان باژن زمانی مدید با پروندهسازی حکومت دست و پنجه نرم کرد و سرانجام به بهانهی ترجمهی کتابی دربارهی تحولات کردستان سوریه و به اتهام واهی و بی اساس «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام» و «عضویت و همکاری با گروهک مخالف نظام» به زندان افکنده شد. سرکوبگران آزادی همواره همدست یکدیگرند؛ ترجمهی کتابی دربارهی تحولات یک کشور، در کشوری دیگر عملی مجرمانه محسوب میشود و مترجم را راهی زندان میکند. اما مبارزه در راه آزادی بیان نیز مرز نمیشناسد؛ چنانکه صدور حکم ۱۱ سال زندان برای آرش گنجی، مانند حکمهای صادر شده برای دیگر اعضای کانون نویسندگان ایران، واکنشهای متعددی را در ایران و جهان برانگیخت و بسیاری را برای دفاع از آزادی بیان گرد هم آورد.
تعهد ب قید و شرط کانون نویسندگان ایران به «آزادی بیان بیهیچ حصر و استثنا»، همواره صدای کانون را به صدای سرکوبشدگان و ستمرسیدگان و مردم معترض گره زده است؛ صدای مردم بهجانآمدهای که پاسخ هر اعتراضی را با گلوله و شکنجه و زندان گرفتهاند. همین تعهد است که کانون را علیرغم قتلها و بگیر و ببندها و بازداشتها همواره در راه دفاع از آزادی بیان استوار نگه داشته است. اکنون نیز که چهار عضو کانون نویسندگان ایران در زنداناند و از آزادی مشروط سه عضو دیگر زمان زیادی نگذشته است، راه همچنان همان راه است.
به وام از آخرین حرفهای آرش گنجی پیش از اجرای حکم زندانش میگوییم با «حمایت بیدریغ» و «همبستگی بینالمللی نویسندگان» هیچ صدای معترضی هرگز «تنها» نمیماند. از تمام نویسندگان مستقل و نهادهای بینالمللی همسو میخواهیم صدای خود را در اعتراض به اجرای حکم زندان آرش گنجی و سرکوب سیستماتیک آزادی بیان بلندتر کنند، چرا که در هیچ کجای جهان «آزادی اندیشه و بیان و نشر» نباید لگدکوبِ حکومتها و عاملانِ آنها شود.
آرش گنجی از بیماری قلبی رنج میبرد و هرگونه فشار و اضطراب، بیناییاش را در معرض خطر جدی قرار میدهد. مسئولیت هر گزندی که به سلامت و جان او برسد بیتردید متوجه حکومت جمهوری اسلامی و قوهی قضائیهی آن است.
کانون نویسندگان ایران اجرای حکم زندان آرش گنجی را محکوم میکند و خواهان آزادی بی قید و شرط او، دیگر اعضای در بندِ کانون و همهی زندانیان سیاسی و عقیدتی است.