نشان کانون نویسندگان ایران
کانون نویسندگان ایران با انتشار اطلاعیه‌ای طرح تشدید کنترل در فضای مجازی را که در مجلس در دست بررسی است محکوم کرد و نوشت با چنین طرح‌های سرکوب‌گرانه‌ای، به شدت مخالف است، دسترسی به اینترنت آزاد و نامحدود را حق همگان می‌داند و بر اساس منشور آزادی‌خواهی و سانسور ستیزی خود، خواهان برچیده شدن تمام اشکال سانسور است. کانون نویسندگان ایران در این بیانیه تاکید کرده است به مبارزه برای دفاع از آزادی اندیشه و بیان بی هیچ حصر و استثنا، ادامه خواهد داد و در این راه همراهی همه‌ی مردم را طلب می‌کند.
زمینه خبر:
چهارشنبه ۶ مرداد مجلس شورای اسلامی رای داد که طرح موسم به «حمایت از حقوق کاربران و خدمات پایه کاربردی فضای مجازی» طبق اصل ۸۵ قانون اساسی بررسی شود. بر اساس تبصره۲ ماده ۲۸ این طرح، پلتفرم‌های خارجی چهار ماه فرصت دارند که شرایط ایران را بپذیرند و اگر نپذیرند، ابتدا فیلترینگ آنها تا زمان تأمین جایگزین مناسب داخلی یا خارجی (با تشخیص کمیسیون)، تا یک سال پس از لازم‌الاجرا شدن این قانون، ضروری اعلام نشده. اما همزمان وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات موظف است ظرف مدت هشت ماه نسبت به ایجاد خدمات پایه کاربردی جایگزین برای سرویس نقض کننده این قانون اقدام کند. در نتیجه بر اساس متن صریح طرح، همه پلتفرم‌های خارجی که شرایط ایران را نپذیرند یا نتوانند بپذیرند، بین چهار ماه تا یک سال بعد از اجرای طرح مسدود خواهند شد. نظرسنجی ایسپا درباره محبوبیت پیام‌رسان‌های خارجی در مقایسه با پیام‌رسان‌های داخلی نشان می‌دهد که حتی اگر طرح محدودسازی اینترنت هم به تصویب برسد، نمی‌توان پیام‌رسان‌های داخلی را جایگزین پیام‌رسان‌های خارجی کرد.
بر اساس طرح مجلس هیچ فرقی میان پلتفرم‌های خارجی وجود ندارد و قوانین در مورد گوگل همان طور اجرا می‌شود که درمورد اینستاگرام، توییتر، تلگرام و واتساپ اجرا خواهد شد. ماده ۲۴ این طرح می‌گوید «کمیسیون می‌تواند عوارض ورودی تجهیزات الکترونیکی هوشمندی که خدمات پایه کاربردی خارجی فاقد مجوز را به‌صورت پیش فرض نصب کرده‌اند، تا ۳۵ درصد افزایش دهد. همچنین می‌تواند عوارض مزبور را برای تجهیزات الکترونیک هوشمندی که خدمات پایه کاربردی مجاز را به‌صورت پیش فرض نصب کرده‌اند، تا همان سقف کاهش دهد.»
معنای این ماده به زبان ساده این است که اگر گوگل پس از یک سال و چهار ماه و براساس آنچه بالا گفته شد در ایران مسدود شد، آن‌گاه اگر گوشی، تبلت و لپ‌تاپ‌هایی که وارد ایران می‌شوند برای مثال خدمات پایه گوگل (جی‌میل و امثال آن) را به صورت پیشفرض روی خود نصب داشته باشند، عوارض ورودی آن ۳۵ درصد افزایش می‌یابد. در نتیجه قیمت این تجهیزات حداقل ۳۵ درصد گران خواهد شد.
بیانیه کانون
«کانون نویسندگان ایران با هر گونه سانسور اندیشه و بیان مخالف است و خواستار امحای همه‌ی شیوه‌هایی است که به صورت رسمی یا غیر رسمی، مانع نشر و چاپ آرا و آثار می‌شوند.»
(بند دوم منشور کانون نویسندگان ایران)
درست در شرایطی که مردم جان به لب رسیده در جای جای کشور فریاد اعتراضشان را به خیابان‌ها می‌آورند و پاسخشان را با گلوله و گاز اشک‌آور می‌گیرند، درست در زمانی که حکومت مثل همیشه اینترنت شهرهای معترض را قطع می‌کند تا اختلالی در سرکوب مردم پیش نیاید، حاکمان و کار به دستان گوش به فرمان در مجلس اسلامی دست به کار شده‌اند تا با «پالایش محتوا» راه را برای سرکوب و انسداد هموارتر کنند و در نتیجه طرحی را تصویب کرده‌اند موسوم به «طرح قانون حمایت از حقوق کاربران و خدمات پایه کاربردی فضای مجازی» تا بیش از پیش دسترسی آزاد به اخبار و اطلاعات را محدود کنند. ناگفته پیداست که «پالایش»، جایگزینی حکومت‌ساخته برای سانسور است. حکومتی که پاسخ اعتراض در خیابان را با گلوله، زندان، شکنجه و اعدام و پاسخ اعتراض در فضای مجازی را با سانسور و پرونده‌سازی می‌دهد، حال می‌خواهد فضای مجازی را بیش از همیشه به فضایی «امنیتی» تبدیل کند تا اندک راه گفتگو میان مردم را ببندد و تک صدایی دلخواه خود را غالب کند.
شکی نیست که واقعیت زندگی روزمره‌ی مردم عیان‌تر از آن است که بشود با این تمهیدات حقیر سانسورش کرد: بیش از یک ماه است که کارگران پیمانی صنعت نفت برای بیرون کشیدن زندگی خود از زیر خط فقر دست به اعتصاب زده‌اند؛ اعتراض مردم خوزستان به گوش همه‌ی مردم در سراسر کشور رسیده است، خواست آنها رفع تبعیض و فقر و اعتراض آنها به فساد حکومت است. از طرفی بعد از همه‌گیری کرونا، ارتزاق بخشی از مردم بیش از گذشته به اینترنت گره خورده است. بعد از تصویب چنین قانون‌هایی راه برای چپاول خودی‌ها باز می‌ماند اما آنچه روبه نابودی می‌رود کسب و کار‌های مستقل و کوچک است. چنین است که سفره‌های خالی و تن‌های بیمار، صدای خشم مردم را بلندتر از این طرح‌ها و برنامه‌های مستبدانه کرده است.
آنچه در نظر مردم به جان آمده از فقر و تبعیض و غارت تغییر کرده فقط فربه تر شدن سرکوبگران و عمال سانسور و بلندتر شدن دیوار زندان‌ها است. گرچه نمی‌توان این سرکوب همه‌جانبه را از دید همگان پنهان کرد اما اگر با چنین طرح‌هایی مخالفت نشود همین اندازه از خبررسانی آزاد و مستقل که حاصل خون و رنج انسان‌های آزادی‌خواه است در دسترس نخواهد بود.
کانون نویسندگان ایران با چنین طرح‌های سرکوب‌گرانه‌ای، به شدت مخالف است، دسترسی به اینترنت آزاد و نامحدود را حق همگان می‌داند و بر اساس منشور آزادی‌خواهی و سانسور ستیزی خود، خواهان برچیده شدن تمام اشکال سانسور است. کانون به مبارزه برای دفاع از آزادی اندیشه و بیان بی هیچ حصر و استثنا، ادامه خواهد داد و در این راه همراهی همه‌ی مردم را طلب می‌کند.
کانون نویسندگان ایران
۷ مرداد ۱۴۰۰
