شنبه ۲۴ دی/ ۱۴ ژانویه کمیته عملیاتی نویسندگان ایران (IWAC) با انتشار اطلاعیه‌ای در برخی رسانه‌ها اعلام موجودیت کرد. در این اطلاعیه آمده است:
آیواک بدون فاش‌کردن نام اعضا و آشکارسازی شبکه‌ی ارتباطی خود فعالیت خواهد کرد و این به دو دلیلِ عمده‌ست: نخست این‌که زاده‌ی یکی از امنیتی‌ترین و سرکوب‌‌گرانه‌ترین بزنگاه‌های تاریخی ایران معاصرست که به‌خودی‌خود فعالیت زیرزمینی را برای حفظ امنیت اعضای‌اش ناگزیر می‌کند، و نیز به این علت که پرهیز از تعین‌بخشی به هویت فردی را برای تداوم کنش جمعی خود ناگزیر می‌داند. (+)
کانون نویسندگان ایران «در تبعید» و انجمن قلم ایران در «تبعید» (+) اکنون در واکنش به اعلام موجودیت «آیواک» بیانیه‌ای صادر کرده‌اند. در بخش نخست این بیانیه آمده است که آیواک «در فضای امن خارج از کشور از روشنگری پیرامون ترکیب و هویت خود می‌هراسد» و یک نهاد «مجهول‌الهویه» است و در ادامه اما در بند سوم بیانیه می‌گوید:
«برخی از افراد فعال در این کمیته و حامیان آن پیشینه حمله به دبیران کانون نویسندگان ایران و لجن پاشیدن به چهره آنان در شرایط سرکوب فاشیستی حاکم بر ایران را در کارنامه خود دارند.»
نشریه ادبی بانگ به هیچ‌وجه نمی‌تواند این ادعا را تأیید یا تکذیب کند و خاطرنشان می‌کند که چنانچه مسئولان کمیته عملیاتی نویسندگان ایران (IWAC) بخواهند به این ادعا پاسخ دهند، پاسخ آنان را عینا در همین ستون منتشر می‌کند.
متن بیانیه مشترک کانون نویسندگان ایران «در تبعید» و انجمن قلم ایران «در تبعید» را می‌خوانید:
بیانیه کانون نویسندگان ایران «در تبعید» و انجمن قلم ایران «در تبعید» پیرامون نهاد “کمیته عملیاتی نویسندگان ایران”
در روزهای گذشته نهادی با عنوان “کمیته عملیاتی نویسندگان ایران (IWAC) ” اعلام موجودیت کرده است که به لحاظ تشابه اسمی، موضوعی و اهداف آن با کانون نویسندگان ایران (IWA) و کانون نویسندگان ایران «در تبعید» (IWAE) و انجمن قلم ایران «در تبعید» ادای برخی توضیحات و روشنگری‌ها را ناگزیر می‌کند. این جریان در بیانیه اعلام موجودیت خود کانون نویسندگان ایران و جریان‌های همسوی آن را تحت عنوان ” نداشتن هیچ اراده‌ای برای ایجاد یک جبهه فراگیر در میان اهل قلم برای ایستادگی و همبستگی در برابر این وضعیت ” به زیر سوآل می‌برد، و در عین حال که در بیانیه به تصریح در باره خود می‌گوید ” گروهی است متشکل از نویسندگان با دیدگاه‌های متفاوت که همگی در خارج از مرزهای ایران به سر می‌برند”، از شفاف سازی پیرامون هویت، پیشینه و انگیزه‌های بنیانگذاران خود، با توجیه دلایل امنیتی سر باز می‌زند. جریانی که خود را ” کمیته عملیاتی نویسندگان ایران ” می‌نامد در حالی که از یک سو خود را برای حفظ امنیت اعضایش در خارج از کشور گروهی زیر زمینی می‌خواند (underground organization در متن مانیفست گروه به زبان انگلیسی) در عین حال مدعی گرد آوردن نویسنده، گرافیست، رقصنده و خالکوب (Tattoo Artist) در زیر چتر گسترده خود است. روشن نیست که این سیاست شتر سواری دولا دولا، در روزگاری که نهادهای اجتماعی مبارزی چون کانون نویسندگان ایران، اتحادیه معلمان، سندیکا‌های کارگری و غیره در زیر تیغ آخته‌ی سرکوب رژیم در ایران، با شفافیت رهبران و گردانندگان خود را، با پذیرش خطر زندان و شکنجه و مرگ اعلام می‌کنند، چگونه در فضای امن خارج از کشور از روشنگری پیرامون ترکیب و هویت خود می‌هراسند. طرفه این که این نهاد مجهول الهویه نوپا ارگان‌های دیرپا و رزمنده‌ای چون کانون نویسندگان ایران را با چنان کارنامه درخشانی فاقد اراده لازم برای ایستادگی در برابر سرکوب و سانسور می‌خواند. جالب تر این که در بخشی از همین اطلاعیه، در توضیح سوابق مبارزاتی خود از صدور اطلاعیه‌ای در محکومیت قتل حکومتی بکتاش آبتین سخن می‌گویند و “معصومانه ” از یاد می‌برند که بکتاش خود از اعضای برجسته و عضو هیئت دبیران همین کانون نویسندگان ایران بود که در کارنامه پنجاه ساله خود طوماری بلند از کشتگان راه آزادی و زندانیان سیاسی دارد و این حضرات فاقد اراده لازم برای مبارزه و سازماندهی‌اش می‌خوانند.
انجمن قلم ایران «در تبعید» و کانون نویسندگان ایران «در تبعید» ضمن استقبال از مشارکت وسیع فعالان فرهنگی و سیاسی در عرصه‌ها و اشکال متنوع مبارزه و نفی انحصارگرایی و متولی سازی در عرصه مبارزه با ستم و سرکوب در هر شکل، لازم می‌بینند که چند نکته را برای آگاهی عموم روشن سازند:
۱. “کمیته عملیاتی نویسندگان ایران ” هیچ ربطی به کانون نویسندگان ایران، انجمن قلم ایران «در تبعید» و یا کانون نویسندگان ایران «در تبعید» ندارد.
۲. ما معتقدیم که دفاع از آزادی اندیشه و بیان و مبارزه با سانسور جز از طریق شفاف سازی و برخورد علنی میسر نیست. این اصلی بود که کانون نویسندگان ایران، حتی در ترسناک ترین روزهای دهه شصت، در بیانیه هایی چون “ما نویسنده ایم” و حتی در روزهای موحش قتل‌های زنجیره‌ای بدان پای بند بود. امروز، در شرایطی که فعالان فرهنگی و اجتماعی و چهره‌های هنری ساکن ایران به آشکار لب به اعتراض می‌گشایند و بی پروا در برابر دژخیمان می‌ایستند رویکرد ساخت ارگانی زیرزمینی، برای ” مبارزه جمعی اهل قلم با سرکوب جاری جامعه ادبی در ایران ” را غیر قابل توجیه می‌دانیم.
۳. برخی از افراد فعال در این کمیته و حامیان آن پیشینه حمله به دبیران کانون نویسندگان ایران و لجن پاشیدن به چهره آنان در شرایط سرکوب فاشیستی حاکم بر ایران را در کارنامه خود دارند. ما که با ساختن نهادهای موازی توسط حکومت اسلامی در جهت فروپاشی نهادهای مبارز نا آشنا نیستیم انگیزه و زمان این اعلام حضور و زیر سوآل بردن “تشکل‌های شناخته شده ” را پرسش برانگیز می‌بینیم.
پیروز باد مبارزات دلاورانه مردم ایران برای محو هر گونه ستم و سرکوب
زنده باد آزادی
کانون نویسندگان ایران «در تبعید»
انجمن قلم ایران «در تبعید»
