مهدی اصلانی در «کافه رادیو»، مرزهای روایت را پشت سر می‌گذارد و اثری می‌آفریند که نه داستان است و نه قصه، بلکه «گفتارروایتی» سیال و بی‌قید است. این اثر، با تلفیق زبان صمیمی کوچه و مفاهیم عمیق نوستالژی، زندان و تبعید، و با بهره‌گیری از تصاویر نمادین و خاطرات پراکنده‌ای که با پیوندی درون‌متنی به هم می‌پیوندند، یک جور نقالی مدرن و زنده‌داشت واژگانی است که رو به فراموشی هستند.
زندگینامه جدیدی از رابرت ولچ منتشر شده که خاستگاه و تاریخچه انجمن جان برچ، سازمان ضدکمونیستی به عنوان خاستگاه فکری دونالد ترامپ را ردیابی می‌کند و در این فرآیند، دیدگاهی تاریخی درباره پوپولیسم راست‌گرای افراطی در دوران کنونی ارائه می‌دهد.
این اثر نهمین رمان اوست که در ۷ اکتبر ۲۰۲۵ منتشر می‌شود و داستان کارآگاهی نوآر در میلواکی ۱۹۳۲ را روایت می‌کند که به شبکه‌ای از توطئه‌های فاشیستی، جاسوسی و عناصر ماوراء طبیعی کشیده می‌شود. منتقدان گاردین و نیویورک ریویو این رمان را سرگرم‌کننده و طنزآمیز اما در مقایسه با سایر آثار او کمتر ارزیابی کرده‌اند. پینچن در این اثر با تمرکز بر پارانویا و اقتدارگرایی، هشداری تلخ درباره الگوهای تاریخی تکرارشونده ارائه می‌دهد.
نویسندگان بزرگ چگونه شاهکارهایشان را خلق می‌کنند؟ از نظم آهنین تونی موریسون و استیون کینگ تا خلاقیت در لحظات روزمره آگاتا کریستی، فرآیند نوشتن به اندازه داستان‌ها متنوع و الهام‌بخش است. این مقاله نگاهی به عادات منحصربه‌فرد نویسندگان برجسته می‌اندازد که نشان می‌دهد خلاقیت، بیش از الهام، به تعهد و حضور نیاز دارد.
«انتظار فراموشی» موریس بلانشو، با ترجمه شهرام رستمی، رمانی فلسفی است که در گفت‌وگوهای زوجی بی‌نام، ناتوانی زبان در بیان تجربه انسانی و کشمکش میان انتظار و فراموشی را کاوش می‌کند. این اثر، با نثری انتزاعی، خواننده را به تأمل در معنا، هویت و زمان دعوت می‌کند.
رمان «گورستان شیشه‌ای»، سرور کسمایی روایتی چندصدا و چندلایه از یک شکست جمعی ارائه می‌دهد؛ شکست آرمان‌های انقلابی که به جای تعالی بخشیدن به انسان، او را در دالان‌های تاریک و پیچیده یک «قنات» استعاری گرفتار می‌کند. کسمایی با بهره‌گیری از نمادپردازی عمیق، «انقلاب» را نه یک صعود به سوی روشنایی، که یک فرود جمعی به اعماق زمین و درونِ «حفره‌ها و گودال‌های خالی وجود» شخصیت‌هایش تفسیر می‌کند. نقد نسیم خاکسار بر این رمان:
روایتی از زندگی مردی که در بند اسارت و اراده ارباب گرفتار شده و در مسیری از جنوب به شمال، از بندر سوخته به شالیزارهای سبز، زندگی‌ای تازه اما همچنان محصور می‌یابد. این داستان نقدی است بر اسارت انسان در قفس‌های تحمیلی قدرت و سنت و آزادی را هم در سرکشی می‌جوید: یک «ضد-اسطوره» مدرن؛ تراژدی انسانیتی که آزادی را فقط در نابودی تمام ساختارهای ازپیش‌ساخته می‌داند.
میرزاآقاخان کرمانی در کتاب «ریحان بوستان‌افروز”، سنت ادبی فارسی را نه برای نابودی، بلکه برای نوسازی و کارآمدسازی مورد نقد قرار می‌دهد. او قصد دارد با حفظ «خانهٔ سنت»، «پنجره‌هایی تازه» بر آن بگشاید تا منظره‌ها و کارکردهای جدیدی (مانند میهن‌پرستی و حقوق زنان) را به آن بیفزاید.
رمان جن‌نامه اثر هوشنگ گلشیری، نه‌تنها زندگی‌نامه‌ای ادبی از نویسنده‌ای در جست‌وجوی هویت است، بلکه با شگردهای زیبایی‌شناسانه و روایتی چندلایه، سفری اسطوره‌ای و تاریخی را در بستر دو شهر متضاد، آبادان مدرن و اصفهان سنتی، به تصویر می‌کشد. این اثر، با نگاهی عمیق به تحولات فکری و اجتماعی ایران قرن چهاردهم خورشیدی، خواننده را به تأمل در تقابل سنت و مدرنیته وامی‌دارد.
قطعه «رودخانه» اثر مهبد شفیع‌نژاد با بهره‌گیری از ریتمی آزاد و سیال، هارمونی نزدیک به ماژور (در مد لیدین) و ملودی‌های موج‌وار، تصویری زنده از سرزندگی و شادابی یک رودخانه خلق می‌کند.
ایان مک‌ایوان، نویسنده برجسته بریتانیایی، با رمان جدیدش «آنچه می‌توانیم بدانیم» که در سپتامبر ۲۰۲۵ منتشر شده، بار دیگر توجه جهانیان را به خود جلب کرده است. این اثر دیستوپیایی و فلسفی، که دوایت گارنر در نیویورک‌تایمز آن را «بهترین رمان مک‌ایوان در سال‌های اخیر» نامیده، داستان جستجوی دو پژوهشگر در جهانی ویران‌شده برای یافتن شعری گمشده را روایت می‌کند و پرسش‌های عمیقی درباره تاریخ، دانش و میراث بشری در میان می‌آورد.
این مقاله شعری از غلامرضا بروسان را تحلیل می‌کند که به مسئله فقدان، تبعید، و مقاومت در برابر نظام‌های بی‌احساس می‌پردازد. مقاله با تحلیل بندهای مختلف شعر، به تأملی در باب نقش شعر در بازسازی معنا، افشای خلأ و احیای صدای خاموشان می‌پردازد.
نقدهای حرفه‌ای کتاب از دیرباز به‌عنوان ابزاری کلیدی در بازاریابی آثار ادبی شناخته شده‌اند، اما آیا واقعاً فروش را افزایش می‌دهند؟ در حالی که ناشران سنتی برای جلب توجه کتاب‌فروشان و کتابخانه‌ها به نقدهای حرفه‌ای وابسته‌اند، خوانندگان عمومی بیشتر تحت تأثیر نظرات اینفلوئنسرها و نقدهای مصرف‌کنندگان در پلتفرم‌هایی مانند تیک‌تاک، گودریدز و آمازون قرار می‌گیرند. این مقاله به بررسی تأثیر نقدهای حرفه‌ای و مصرف‌کننده بر فروش کتاب می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه ناشران مستقل و نویسندگان خودنشر از شبکه‌های اجتماعی و ارتباط مستقیم با مخاطبان برای دیده شدن و فروش بیشتر استفاده می‌کنند.
این چارچوب نظری در ادبیات داستانی می‌تواند الهام‌بخش خلق آثاری باشد که به بازنمایی انتقادیِ سوگِ به‌حاشیه‌رانده‌شده بپردازند -روایت‌هایی از مرگ قربانیان جنگ، مهاجران، یا اقلیت‌ها که در گفتمان رسمی نادیده گرفته می‌شوند. باتلر با تأکید بر «آسیب‌پذیری مشترک»، نویسندگان را ترغیب می‌کند تا با به‌چالش‌کشیدن هنجارهای سوگواری تحمیلی، روایت‌های بدیل بیافرینند؛ آثاری که نه‌تنها خشونت ساختاری را افشا می‌کنند، بلکه امکانی برای همدردی فرامرزی و بازاندیشی در اخلاق روایتگری فراهم می‌سازند.
شادی خان سیف ویراستار، تهیه‌کننده و روزنامه‌نگاری است که در افغانستان، پاکستان، آلمان و استرالیا کار کرده است. او مقاله‌ای در ستایش زبان پارسی در گاردین منتشر کرده. سیف می‌گوید در زبان پارسی استعاره‌هایی یافته که بازتاب سفر خودش هستند، عباراتی که حس خانه را به او می‌دهند و شعرهایی که مستقیماً با روح او سخن می‌گویند.
تنهایی و انزوا در جامعه مدرن، تضاد خاطرات شیرین با واقعیت تلخ، جستجوی آزادی و رسیدن به پوچی، فاصله بین انسان‌ها و فقدان ارتباط و سرانجام نقش اجتماعی زنان و فشارهای جامعه از موضوعات این داستان خوش‌ساخت است. «اینجا همه‌چی عادیه» نوشته رعنا سلیمانی را با صدای آناهید و با موسیقی بابک بیات هم می‌توانید بشنوید.
جنیدی در این داستان با زبانی شاعرانه و تصاویر قدرتمند، ما را به تأمل درباره مفاهیمی مهمی مانند دیوانگی، عقلانیت، آزادی و اسارت دعوت می‌کند. این داستان را می‌توان به عنوان استعاره‌ای از شرایط هنرمندان، روشنفکران یا هر فرد متفاوتی که درگیر نظام‌های بسته درک کرد.
رمان «مستیم و خرابیم و کسی شاهد ما نیست» نوشته مهدی گنجوی با رویکردی پارودیک و در ژانر معمایی-جنایی، خواننده را در فضایی چندلایه و پرتعلیق غرق می‌کند که از بازنمایی صرف واقعیت فراتر رفته و با خلق شخصیت‌های منحصربه‌فرد و جزییات دقیق، لذت خواندن را به هدف اصلی بدل می‌کند. این اثر، که از بوف کور تا بهرام صادقی ارجاعاتی طنزآمیز دارد، با ابهام‌های حساب‌شده و پلات پست‌مدرن، خواننده را به چالش می‌کشد تا بدون تفسیرهای سنتی در لذت کشف داستان غوطه‌ور شود.
جورج ساندرس در تحلیل «ارباب و بنده» تولستوی، با نگاهی موشکافانه به سبک روایی مبتنی بر فکت‌های عینی، تغییرات زاویه‌ی دید، و ساختار سینمایی داستان، نشان می‌دهد چگونه تولستوی دنیایی باورپذیر و پرجزئیات خلق می‌کند، در حالی که تناقضات زندگی شخصی او با حکمت فراشخصی رمان‌هایش، عمق و جذابیت اثر را دوچندان می‌کند.
«تبانی» روایتی است از دیدار اتفاقی دو مرد، سعید و مسعود، در اغذیه‌فروشی کوچک «زاویه» در پاساژی قدیمی. سعید، نگهبان شب پاساژ، در حال نوشتن رمانی درباره دو دوست صمیمی است که قصد دارد آن‌ها را خوشبخت کند، اما با پرسش‌های یکی از شخصیت‌ها درباره چگونگی این خوشبختی به بن‌بست می‌رسد.
مقاله «نقد، ادبیات است. چرا در حال محو شدن است؟» نوشته آدام مورگان، بنیان‌گذار مجله Chicago Review of Books، وضعیت نقد ادبی در ایالات متحده را بررسی می‌کند. این مقاله به نقش نقد کتاب، چالش‌های پیش روی منتقدان، و دلایل کاهش فرصت‌های انتشار نقد در رسانه‌های سنتی پرداخته و تصویری جامع از اکوسیستم نقد ادبی ارائه می‌دهد.
