جمعی از دانشجویان و دانش‌آموختگان دانشگاه علم و صنعت جمعه ۷ بهمن/۲۷ ژانویه در بیانیه‌ای خواهان آزادی علی اسداللهی، دانشجوی زندانی، شاعر و از اعضای کانون نویسندگان ایران شدند.
کانون نویسندگان ایران «در تبعید» و انجمن قلم ایران «در تبعید» زیر عنوان «یاد جانباختگان اهل قلم» فهرستی از نویسندگانی که در طی یک قرن دوران زمامداری خاندان پهلوی و دوران زمامداری جمهوری اسلامی ایران به قتل رسیده‌اند، منتشر کرده‌اند. کانون نویسندگان ایران «در تبعید» و انجمن قلم ایران «در تبعید» یادآوری کرده‌اند:
«داده های این نوشته از تارنماهای اینترنتی برگرفته شده و روشن است که فهرست جانباختگان اهل قلم، کامل نیست. اما مسئله بر سر فراموشی و وجدان تاریخی ما و تکرار فاجعه های اجتماعی ست که از هم اکنون باید از وقوع آنها پیشگیری شود.»
کابوس، این تنها واژه‌ای است که پس از اندیشیدن به وقایعی که در ایران می‌گذرد به ذهنم می‌آید. رویدادها چنان وحشتناک و باورنکردنی‌اند که تنها می‌توانند در رویائی شوم بگذرند. رویائی بی‌نظم و پیچیده که در تصویری تکراری، هرچند در ظاهر متفاوت، خود را نشان می‌دهد.
به آسمان بُردم دستم را و اعتراض کردم به اعدامِ درختان، اعتراضم آرام و شاعرانه بود، مادرم مرا نادان خواند!
کیومرث پوراحمد: «جشنواره فیلم فجر دیگر جشن سینمای ایران نیست، جشن دو سه ارگان خاص است، در این چندساله جشنواره برای من هیچ ارزش و اهمیتی نداشته به خصوص در این سال خونبار و دردناک، با این همه داغی که بر دل داریم دیگر چه جشنی چه جشنواره‌ای؟»
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران به نقل از گزارش‌های رسمی و غیررسمی، آمار روزنامه‌نگاران بازداشت یا احضار شده از آغاز اعتراضات تاکنون را حدوداً ۱۰۰ نفر برآورد کرده بود. برخی آزاد شده‌اند و برخی هنوز در زندان‌اند.
کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان اعلام کرد عرفان خلیلیان، نوازنده و آهنگساز اهل اصفهان به ۱۰ سال زندان محکوم شده است.
تا آن‌وقت کمتر کسی توانسته بود فرشته را ببیند. آنهایی که دیده بودند می‌گفتند خرمنی از گیسوان بلندش را روی سینه رها کرده و دستی به گیسو دارد. دست دیگر بلندای دامنش را گرفته تا در کوچه‌های تنگ و تاریک محله «آیسر» گلی نشود.
مرکزیت دنیای داستانی جمیل جان کوچای نویسندۀ آمریکایی افغانی‌‌‌تبار، دست‌‌‌درازی ابسورد واقعیت به سرچشمۀ عقلانی خیال است. کتاب جدید کوچای مجموعۀ ۱۲ داستان است به نام جن‌‌‌زدگی حاجی هوتک. نقدی بر این داستان.
بانگ بنا بر گشایش دوسیه‌ای دارد با نام سانسورسوزان یا ضد سانسور.
اروند چگونه آن همه درد را در دلش تاب آورده بود. آن چشم‌های معصومی که راه به دریا داشتند، آن مژه‌های غبارآلود و آن گونه‌های استخوانیِ آفتاب‌سوخته که در آن ظلمات، زیر موهای بور و تُنُکِ صورت امیر به رنگ صورتی کم‌رنگ درآمده بودند.
شعر حسن حسام برای مجید رضا رهنورد، پهلوان خراسانی در چهلم او به شکل چند رسانه‌ای در بانگ نوا همراه با صدا و اجرای شاعر در گفت‌وگو با مرگ.
ملیکاهاشمی، خبرنگار خبرگزاری شهر بازداشت شده است. هاشمی امروز برای «ارائه توضیحات به دادسرای اوین» رفته بود که همانجا بازداشت شد
او نوری است که پیش آز آن‌که خانه روشن کند، اسیر تاریکی‌ی بلا می‌شود. کبودی‌ی تن او ترجیع‌بند کابوسی است که مصرع رهایی نمی‌جوید. تکه‌هایی از فاجعه‌ی قتل ستاره را در چند خط بخوانیم.
استفاده‌ی شاعر از تمثیل خیابان نقطه‌ی ثقل شعر است. همین جاست که او خط ضخیمی بین خود و حال و هوای رمانتیسم انقلابی می‌کشد.
در روزهای گذشته نهادی با عنوان “کمیته عملیاتی نویسندگان ایران (IWAC) ” اعلام موجودیت کرده است که به لحاظ تشابه اسمی، موضوعی و اهداف آن با کانون نویسندگان ایران (IWA) و کانون نویسندگان ایران «در تبعید» (IWAE) و انجمن قلم ایران «در تبعید» ادای برخی توضیحات و روشنگری‌ها را ناگزیر می‌کند.
می‌گفت می‌گفت می‌گفت و من کُرک‌وپَرم ریخته بود که دارن می‌برن بکشنت، دارن طنابو می‌ندازن گردنت، دارن سربه‌نیستت می‌کنن و تو این همه شدوناشدا رو موبه‌مو ثبت می‌کنی که چی؟ که کجا ببری‌شون، برا کیا تعریف‌شون کنی؟
شعری درباره مجید رضا رهنورد، پهلوان خراسانی که در قیام ملت ایران به دار آویخته شد در دوشنبه‌ای مدفون زیر همهمه برگ‌ریزانِ چنارهای افسرده. خور…آسان من. خور…آسان تو.
تو را می‌کشند تا میدان تماشا، با بند بی‌طرفی‌ت تو را بر صلیب سینه‌ی مادران داغدار
شرحه شرحه می‌کنند. تماشا کن: بوی خون می‌رسد به باغ‌های بی‌خیالی شما.
علیرضا خوشبخت، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی که پیش از این و در تاریخ ۳۱ شهریور به همراه همسرش بازداشت و پس از گذراندن ۹۴ روز حبس به قید وثیقه آزاد شده بود در شعبه ۲۹ دادگاه انقلاب تهران به ۵ سال حبس تعزیری قابل اجرا محکوم شد.
مهتاب نصیرپور، بازیگر تئاتر در اینستاگرامش تصویری از برگه احضاریه خود را منتشر کرد که نشان می‌دهد باید سه‌شنبه ۲۷ دی «برای پاسخ به اتهام انتسابی» به شعبه سوم بازپرسی دادسرای اوین مراجعه کند.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
